พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
เนรคุณ |
ค. อกตญฺญู อกตเวที | บุคคล | ||
เนรนาด |
ค. สงฺกิณฺณ อากิณฺณ สงฺกุล
เนรนาด (กลอน) ก. เกลื่อนกล่น, เกลื่อนกลาด. (… |
|||
เนรมิต |
น. นิมฺมาน., มาปน., สคฺค. ค. นิมฺมานก มาปก ก. นิมฺมินาติ มาเปติ กกิ. นิมฺมิต มาปิต |
|||
เนรเทศ |
น. ปพฺพาชน., ปพฺพาชนิยกมฺม., นิพฺพาชน., อปหรณ., วิวาสนา, ก. ปพฺพาเชติ นิพฺพาเชติ อวรุทฺธติ อปหรติ วิปฺปวาเสติ, เทสนฺตรํ เปเสติ |
|||
เนา |
น. อาโรปน., | |||
เนิน |
น. องฺคณ., อชิร., จจฺจร., อธิโรห. อุนฺนตภูมิ, ค. อุจฺจ อุนฺนต |
แผ่นดิน, สถานที่ | ||
เนินดิน |
น. มหิยงฺคณ., อุนฺนตภูมิ, | ภูเขา | ||
เนินทราย |
น. ปุลิน., ปุฬิน., วาลุกานิจย. | ภูเขา | ||
เนินเขา |
น. ปตฺถ. สานุ.., คิริ. อทฺทิ. | ภูเขา | ||
เนินเขาเล็กๆ |
น. ขุทฺทกคิริ. | ภูเขา | ||
เนินโล่ง |
น. วิวฏงฺคณ., | ภูเขา | ||
เนิบ |
ค. ทนฺธ มิทฺธี มนฺท | |||
เนิบนาบ |
ดู เชื่องช้า, หย่อน | |||
เนิ่นช้า |
น. ปปญฺจ. ปปญฺจา, | เวลา | ||
เนิ่นนาน |
กวิ. จิรสฺสํ จิรกาลํ ทีฆรตฺตํ | เวลา | ||
เนิ่นๆ |
นิ. ปฏิกจฺจ ปฏิกจฺเจว ปเคว ปุเรตรํ | |||
เนียน |
ค. สุขุม โกมล มุทุ นิปุณ สินิทฺธ | |||
เนียม |
น. รสฺสทนฺต. (อุ. รสฺสทนฺตหตฺถี) | |||
เนืองนอง |
ค. สนฺทมาน นิรนฺตร อวิจฺฉินฺน สาตจฺจ สมฺพหุล | |||
เนืองนิตย์ |
ค. นิจฺจ สตต |