ภูเขา

ศัพท์ไทย ศัพท์บาลี หมวดหมู่
คันธมาทน์ น. คนฺธมาทน.

คันธมาทน์ ชื่อภูเขา เรียกว่า ภูเขาคันธมาทน์…

ภูเขา, ชื่อเฉพาะ
ชะง่อน น. ปพฺภาร. ปปาต. ธรรมชาติ, ภูเขา
ช่องเขา น. ปพฺพตขณฺฑ.., ธรรมชาติ, ภูเขา
ซอกเขา น. ทรี, กนฺทร. กนฺทรา, นิกุญฺช.., คิริคพฺภร., ภูเขา
ดอย ดู ภูเขา. ธรรมชาติ, ภูเขา
ตะพัก ดู โขดหิน, ไหล่เขา. ภูเขา
ตีนเขา ดู เชิงเขา. ภูเขา
ท้องภูเขา น. กุญฺช.., นิกุญฺช.., ภูเขา
ผาชัน น. วิสมกูฏ. ตฏ. ภูเขา
สิขเรศ น. สิขรี. (ดู ภูเขา) ยอดปลาย, ภูเขา
สิงขร ดู ภูเขา. ภูเขา
เชิงเขา น. ปพฺพตปาท. ปพฺพตมูล., ภูเขา
เนินดิน น. มหิยงฺคณ., อุนฺนตภูมิ, ภูเขา
เนินทราย น. ปุลิน., ปุฬิน., วาลุกานิจย. ภูเขา
เนินเขา น. ปตฺถ. สานุ.., คิริ. อทฺทิ. ภูเขา
เนินเขาเล็กๆ น. ขุทฺทกคิริ. ภูเขา
เนินโล่ง น. วิวฏงฺคณ., ภูเขา
ไกรลาส น. เกลาส. ธรรมชาติ, แผ่นดิน, ภูเขา
ไกรศร, ไกรสร ดู ราชสีห์. ธรรมชาติ, แผ่นดิน, ภูเขา
ไศล น. เสล.

เขาหิน

ภูเขา