พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
เดินเรียงแถว |
ก. ปฏิปาฏิยา คจฺฉติ | |||
เดินเรือ |
น. นาวาสญฺจาร. นาวายาตฺรา, ก. นาวาย สญฺจรติ, นาวาย ยาติ |
|||
เดินเรือผ่าน |
สำ. นาวํ ปาเชติ | |||
เดินเลี่ยง |
ก. ปสฺเสน ยาติ | |||
เดินเล่น |
น. จงฺกมน., อนุวิจรณ., มนฺทจาริกา, ชงฺฆวิหาร. ชงฺฆจาร. ปริยาหิณฺฑน., ก. จงฺกมติ อนุวิจรติ, สณิกํ คจฺฉติ, อนุปริยาติ อาหิณฺฑติ |
|||
เดินเวียนรอบ |
น. ปริโต คมน., ก. อนุปริยาติ, ปริโต คจฺฉติ, สมนฺตโต จรติ, ปทกฺขิณํ กโรติ |
|||
เดินเสียงดัง |
ก. กฏกฏายติ | |||
เดินแถว |
น. ภตสงฺกมน., ก. สมานคติยา คจฺฉติ |
|||
เดินโซเซ |
ก. ปกฺขลติ | |||
เดินไป |
น. คมน., จรณ., อภิกฺกม. ก. คจฺฉติ จรติ อภิกฺกมติ |
|||
เดินไปหา |
น. อกฺกม. อกฺกมน., ก. อกฺกมติ |
|||
เดินไปเดินมา |
ก. จงฺกมติ ปริกฺกมติ อนุปริยายติ | |||
เดินไปเรื่อยๆ |
น. ปริยาหิณฺฑน., ก. ปริยาหิณฺฑติ ปริยฏติ |
|||
เดิม |
ค. ปุพฺพ ปุริม | |||
เดิมที |
นิ. ปุพฺพกาลโต ปฏฺฐาย, ปุพฺเพ | |||
เดิมพัน |
น. ปฏิโภคธน., | |||
เดียดฉันท์ |
ดู รังเกียจ. | |||
เดียรถีย์ |
น. ติตฺถิย. | |||
เดียวดาย |
ค. เอก เอกก เอกากิย เกวล อทุติย อสหาย วิวิตฺต อนาถ อสรณ นิราลมฺพ ฉฑฺฑิต | |||
เดี่ยว |
ดู เดียวดาย. |