พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
อนุญาตให้ |
น. โอกาสกมฺม., ก. โอกาสํ กโรติ |
|||
อนุญาตให้ขอ |
น. ปวารณา, ก. ปวาเรติ |
|||
อนุญาตให้ลาพักงาน |
ก. ภฏวิรามปฏิญฺญํ เทติ | |||
อนุญาโตตุลาการ |
น. มชฺฌฏฺฐวินิจฺฉยทายก. มชฺฌฏฺฐนิณฺเณตุ. | |||
อนุบท |
(บทลูกคู่) | น. อนุปท., | ||
อนุบาล |
น. อนุปาล. | |||
อนุประโยค |
น. อนุวากฺย., ขณฺฑวากฺย., | |||
อนุปริญญา |
(diploma) | น. อธิการปณฺณ., | ||
อนุปสัมบัน |
น. อนุปสมฺปนฺน. | |||
อนุพากย์ |
(ประโยคย่อย) | น. อนุวากฺย., ขณฺฑวากฺย., | ||
อนุภรรยา |
ดู ภรรยาน้อย. | |||
อนุภาค |
น. ลว. อณุ. เลส. | |||
อนุมัติ |
(ยอมตาม) | น. อนุมติ, อนุญฺญา, ก. อนุชานาติ อนุมญฺญติ |
||
อนุมาตรา |
น. อนุวิภาค. | |||
อนุมาน |
(คาดคะเน) | น. อนุมาน., อุปลกฺขณา, ค. อนุเมยฺย อุปลกฺขิตพฺพ ก. อนุมาเนติ อุปลกฺเขติ |
||
อนุรักษ์ |
น. อนุรกฺข. จิรปฺปวตฺตาปน. | |||
อนุรูป |
ค. อนุรูป (ดู สมควร, พอเพียง) | |||
อนุวัต |
น. อนุวตฺต., อนุกรณ., ก. อนุวตฺตติ อนุกโรติ |
|||
อนุวาต |
น. อนุวาต., | |||
อนุศาสนาจารย์ |
น. อนุสาสนาจริย. ปุโรหิต. |