พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
อนุศาสน์ |
(คำพร่ำสอน) | น. อนุสาสน., อนุสาสนี, อนุสิฏฺฐิ, | ||
อนุสติ |
น. อนุสฺสติ, อนุสฺสรณ., | |||
อนุสนธิ |
น. อนุสนฺธิ, | |||
อนุสรณ์ |
น. อนุสฺสรณ., | |||
อนุสัย |
น. อนุสย. | |||
อนุสาวนาจารย์ |
น. อนุสาวนาจริย. | |||
อนุสาวรีย์ |
น. ถูป. เจติย., อนุสฺสราปกวตฺถุ., | |||
อนุสาวรีย์รูปเสาสูง |
น. สูจิสณฺฐานถมฺภ. | |||
อนุเคราะห์ |
น. อนุคฺคห. อนุกมฺป. อนุกมฺปา, อนุกูล., นิตฺถรณ., อุปกรณ., ค. อนุคฺคาหก อนุกมฺปก อุปการก อุปการี ก. อนุคฺคณฺหาติ อนุกมฺปติ |
|||
อนุโมทนา |
(พลอยยินดี) | น. อนุโมทนา, ก. อนุโมทติ |
||
อนุโมทนาเป็นพิเศษ |
ก. อพฺภานุโมทติ | |||
อนุโยค |
น. อนุโยค. (ดู ซักไซ้, ซักถาม) | |||
อนุโลม |
ดู คล้อยตาม. | |||
อบ |
น. วาส. วาสน., วาสนา, อธิวาส. ธูปน., ก. ธูปายติ ธูมายติ วาเสติ ปริวาเสติ วิธูเปติ เสเทติ ภชฺชติ กกิ. วาสิต สนฺตตฺต ธูปิต เสทิต สำ. คนฺเธน วาเสติ, อาวาเป สุกฺขาเปติ |
|||
อบกลิ่น |
น. คนฺธธูปน., ค. วาสิต ก. คนฺเธน วาเสติ, ธูเปน วาเสติ |
|||
อบควัน |
น. สนฺธูปน., ก. ธูเปติ, ธูเปน วาเสติ |
|||
อบตัว |
น. เสทกมฺม., ก. เสเทติ |
|||
อบน้ำหอม |
น. คนฺธวาสน., | |||
อบรม |
น. ปริจย. ภาวนา, สิกฺขาปน., ก. ภาเวติ, วิเนติ, ทเมติ, สาธุกํ สิกฺขาเปติ, มนสินิเวสาเปติ กกิ. ทนฺต ทมิต ภาวิต |
|||
อบรมจิต |
น. จิตฺตภาวนา, |