พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
หน้าขา |
น. อูรุมูล., | |||
หน้าคว่ำ |
ค. อวกุชฺช อโธมุข อโธมุขี | |||
หน้างอ |
น. ภมุกวิการ. มุขวิการ. ค. ภากุฏิก วิกลมุข |
|||
หน้าจั่ว |
น. เคหสิขร., | |||
หน้าฉาน |
น. ราชาภิมุข., | |||
หน้าซีด |
ค. ปณฺฑุมุข ติปุวณฺณ | |||
หน้าดำ |
ค. กิลิฏฺฐมุข ลูขมุข | |||
หน้าด้าน |
น. นิลฺลชฺชตา, ปาคพฺภิย., ค. นิลชฺช นิลฺลชฺช อหิริก กากสูร อนาวฏมุข สทปฺป อวินีต |
|||
หน้าตัวเมีย |
น. อวีรชน. นารีสภาวิกปุริส. ค. อิตฺถีสทิส |
|||
หน้าตา |
(เค้าหน้า) | น. วทนลกฺขณ., มุขสณฺฐาน., | ||
หน้าตา |
(เกียรติ) | น. กิตฺติ, ยส. ปสิทฺธิ, สิโลก. สมฺมาน., | ||
หน้าตาซีดเซียว |
น. มิลาตานน., | |||
หน้าตาดี |
ค. สุวิคฺคห อภิรูป | |||
หน้าตาบูดบึ้ง |
น. มุขวิการ. | |||
หน้าตาย |
ก. อชานนฺโต วิย จรติ | |||
หน้าต่าง |
น. วาตปาน., วาตายน., ควกฺข. ชาล., สีหปญฺชร.., อาโลกสนฺธิ, โอโลกนก., วาตฉิทฺท., | |||
หน้าที่ |
น. การ. กิจฺจ., กรณีย., การิย., ภาร. รส. ธุร., อธิการ. กมฺมเธยฺย., วตฺต., เวยฺยาวจฺจ., | |||
หน้าที่การงาน |
น. กมฺมายตน., | |||
หน้าที่ของผู้ได้รับมอบหมาย |
น. อายุตฺตกธุร., | |||
หน้าที่ตัวเอง |
น. สกิจฺจ., |