พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
หงอก |
น. ปลิต., ปาลิจฺจ., ค. ปลิต |
|||
หงอน |
น. จูฬา, สิขา, สิขณฺฑ. กกุ. | |||
หงอนไก่ |
น. พนฺธุก. ชยสุมน., ภณฺฑิก. ภณฺฑี. พนฺธุชีวก. ปาลิภทฺทก. เสเรยฺยก. | พืช, ไม้ล้มลุก, ไม้ต้น | ||
หงอย |
ค. อปฺปตีต อนภิรต ก. นิชฺฌายติ |
|||
หงอยก๋อย |
ก. อวฌายติ นิชฺฌายติ ปชฺฌายติ | |||
หงอยเหงา |
น. มิทฺธ., วิปฺผาร. ค. ทนฺธ มนฺท นิรีห อุทาสีน ทีนจิตฺต ก. นิชฺฌายติ ปชฺฌายติ วิปฺผรติ |
|||
หงาย |
น. อุกฺกุชฺชน., ค. อุตฺตาน ก. อุกฺกุชฺชติ อุกฺกุชฺเชติ, อุปริมุขํ กโรติ กกิ. อุกฺกุชฺชิต |
|||
หงายท้อง |
ค. อุตฺตาน | |||
หงายบาตร |
ก. ปตฺตํ อุกฺกุชฺชติ | |||
หงายหลัง |
ค. อุตฺตาน ก. ปจฺฉโต นิปตติ |
|||
หงำเหงอะ |
ค. สมฺมุฬฺห มุฏฺฐสฺสติ | |||
หงิกงอ |
ค. ชิมฺห กุฏิล วงฺก อนุชฺชุ โปณ | |||
หงุดหงิด |
น. โทสปกติ, ค. จินฺตากุล ทุมฺมน อุกฺกณฺฐิต อุพฺพิคฺค ก. อุกฺกณฺฐติ สนฺตปฺปติ กุกฺกุจฺจายติ สมฺภมติ |
|||
หงุบ |
ค. โอนตสีส | |||
หง่อม |
ค. ปริปกฺก ปริชิณฺณ | |||
หง่าว |
ดู โดดเดี่ยว. | |||
หญิง |
น. อิตฺถี, นารี, (ดู ผู้หญิง) | ผู้หญิง | ||
หญิงคนรัก |
น. วาริตกิตฺถี, | คนรัก | ||
หญิงงาม |
น. กมลา, กลฺยาณี, ลลนา, รูปสุนฺทรี, ชนปทกลฺยาณี, | |||
หญิงงามเมือง |
น. นครโสภิณี, (ดู โสเภณี) |