พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ส่องดู |
ก. โอโลเกติ | |||
ส่องประกาย |
น. วิปฺผุรณ., นิจฺฉรณ., ค. วิสฺสชฺชิตผุลิงฺค ก. ผุลิงฺคานิ วิสฺสชฺเชติ, นิจฺฉรติ |
|||
ส่องผ่าน |
(แสง) | ก. วินิวิชฺฌติ | ||
ส่องสว่าง |
น. โชตนา, วิภายน., ค. อวภาสก วิภาต ก. อาภาติ โชเตติ ปภาเสติ วิภาติ กนติ ภสฺสติ ภาชติ โรจติ ปากฏีกโรติ |
|||
ส่องแสง |
น. นิภา, ชุติ, ทิตฺติ, ค. นิภ สนฺนิภ อุชฺชล ภาสุร ชุติมนฺตุ ปภสฺสร ทิพฺพมาน ก. ภาสติ โอภาเสติ ปภาเสติ ตปติ วิโรจติ เถวติ ภาติ นิภาติ ราชติ วิกสติ โชเตติ ทิปฺปติ |
|||
ส่องแสงออกไป |
ก. วิปฺผรติ นิจฺฉาเรติ | |||
ส่องแสงเรือง |
ก. อคฺคึ วินา ทิปฺปติ, อนฺธกาเร ทิปฺปติ | |||
ส่องแสงแวววาว |
ก. ปชฺชลติ สนฺทิปฺปติ | |||
ส่อน |
(ตา) | ค. วิสม (อุ. วิสมจกฺขุ) | ||
ส่อเสียด |
น. เปสุญฺญ., ปิสุณา, ปิสุณาวาจา, เปสุญฺญวาท. สูจน. ค. ปิสุณ ปิสุณวจ ปิสุณวาจ ปิสุณวาจี สูจก ก. ปีสติ สูเจติ, ปิสุณํ วาเจติ, เปสุญฺญํ วทติ |
|||
ส่าน |
ดู ผ้าขนสัตว์. | |||
ส่าย |
น. โทลายน., จปลตา, ก. โทลายติ ปกมฺปติ |
|||
ส่ายศีรษะ |
ก. สีสํ จาเลติ, สีสํ กมฺเปติ, สีสํ ปจลายติ กวิ. สีสปฺปจาลกํ |
|||
ส่าหรี |
น. ปารุปน., | |||
ส่าเหล้า |
น. กิณฺณ., โมทก. มทิราพีช.,มชฺชเผณ., สนฺตานิกา, | |||
ส่ำ |
ดู หมู่, เหล่า, พวก | |||
ส้นเท้า |
น. ปญฺหิ, ปณฺหิ, ปณฺหิกา, ปาสนิ. | ร่างกายและส่วนประกอบ | ||
ส้ม |
น. ชมฺพีร. เอราวต. นารงฺค. | พืช, ไม้ต้น, ผลไม้ | ||
ส้มป่อย |
น. อติมุตฺต.
ส้มป่อย น. ชื่อไม้เถาเนื้อแข็ง… |
พืช, ไม้เถา | ||
ส้มโอ |
น. มาตุลุงฺค. มหานารงฺค. | พืช |