พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
สำนวน |
(ชั้นเชิงในการแต่งคำประพันธ์) | น. รจนากล. ปพนฺธกล. รจนาวิลาส. | ||
สำนวนพูด |
น. วจนปถ. | |||
สำนวนเยิ่นเย้อ |
น. วจนพหุลตฺต., ปทพหุลตฺต., ปุนรุตฺติพหุลตฺต., ค. นิรตฺถกสทฺทปฺปโยคี |
|||
สำนวนโวหาร |
น. รจนาวิลาส. วาจาวิลาส. | |||
สำนวนโวหารที่สวยหรู |
น. อธิกาลงฺการยุตฺตลิปิ, คพฺพิตวาจา, อติสยุตฺติ, | |||
สำนอง |
ดู รับผิดชอบ. | |||
สำนัก |
(สถานที่) | น. สนฺติก., อุปสฺสย. | ||
สำนัก |
(นิกาย) | น. นิกาย. คณ. ปกฺข. | นิกาย | |
สำนักงาน |
(office) | น. กิจฺจาลย. นิโยชิตกิจฺจาลย. การกมณฺฑล., เลขนาธาร. | ||
สำนักงานเลขาธิการ |
น. มหาเลขกาลย. | |||
สำนักงานแจกของ |
น. ทานสาลา, | |||
สำนักงานใหญ่ |
น. ปธานกิจฺจาลย. มชฺฌฏฺฐาน., | |||
สำนักนายกรัฐมนตรี |
น. มหามจฺจาลย. | |||
สำนักพิมพ์ |
น. มุทฺทงฺกนาลย. มุทฺทนกมฺมาคาร.., | |||
สำนักภิกษุณี |
น. ภิกฺขุนูปสฺสย. | |||
สำนักภิกษุณี |
น. ภิกฺขุนูปสฺสย. | |||
สำนักศาสนา |
น. วิหาร. อาราม. อสฺสม. | |||
สำนักสงฆ์ |
น. ภิกฺขูปสฺสย. | สงฆ์ | ||
สำนักแม่ชี |
น. สีลวตีอสฺสม. สีลวตูปสฺสย. ปริพฺพาชิการาม. | |||
สำนึก |
ก. หิริ, สญฺชานน., อนุสฺสรณ., ก. สญฺชานาติ, สตึ ปฏิลภติ, อนุสฺสรติ |