พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
สาส์น |
น. สาสน., สนฺเทส. | |||
สาส์นตอบ |
น. ปฏิสาสน., | |||
สาหร่าย |
น. เสวาล. นีลิกา, ปสิม. สงฺข. ติลพีช., | |||
สาหร่ายทะเล |
น. สมุทฺทคจฺฉ. | |||
สาหัส |
ค. สาหส สาหสิก พาฬฺห ติพฺพ ทารุณ อติจณฺฑ | |||
สาเก |
น. ลพุช. ลิกุจ. ปนส. | |||
สาเหตุ |
ดู เหตุ. | |||
สาแหรก |
น. สิกฺกา, กาจ. อลมฺพน., กจฺฉปุฏ. อุคฺคีว., | |||
สาโท |
น. ธญฺญสุรา, ถุโสทก., | |||
สำคัญ |
น. สาร. ครุตฺต., สปฺปโยชนตฺต., มุขฺย., ค. อิจฺฉิตพฺพ ปตฺถิย สารภูต มูลิก ปธาน ครุก มุขฺย สปฺปโยชน สลฺลกฺขณีย สลฺลกฺเขตพฺพ อตฺถยุตฺต อนปฺปก |
|||
สำคัญผิด |
ดู เข้าใจผิด. | |||
สำคัญยิ่ง |
ค. อุคฺค อคฺคญฺญ โอฬาร โอฬาริก มหคฺคต อธิก | |||
สำคัญยิ่งยวด |
ค. อนุตฺตร เสฏฺฐตม อจฺจุกฺกฏฺฐ | |||
สำคัญว่า |
ก. มญฺญติ | |||
สำคัญหมาย |
น. สญฺชานน., ก. สญฺชานาติ |
|||
สำคัญเห็น |
น. มญฺญนา, ก. มญฺญติ |
|||
สำทับ |
(ย้ำ) | น. ปุนรุตฺติ, ก. ปุนปฺปุนํ วทติ |
||
สำทับ |
(ขู่) | ก. ขุํเสติ ตชฺเชติ สนฺตชฺเชติ ตาเสติ ภยาเปติ | ||
สำนวน |
(idiom) | น. อธิวุตฺติ, ภาสารีติ, รจนาวิลาส. วาจาวิลาส. | ||
สำนวน |
(เอกสาร) | น. ลิปิภณฺฑิกา, |