บุคคล

ศัพท์ไทย ศัพท์บาลี หมวดหมู่
ผู้ช่วย (ตำแหน่ง~) น. อุป–. (อุ. อุปราช. อุปปุโรหิต.) บุคคล
ผู้ช่วย (~ทั่วไป) น. สหาย. สหการ. อุปตฺถมฺภก. อุปาธิการี. อนฺเตวาสี. บุคคล
ผู้ช่วยเหลือ ค. ตายก ปโมจก สนฺตารกโมกฺขทายก บุคคล
ผู้ซักถาม น. อนุวิชฺฌก. ปุจฺฉก. บุคคล
ผู้ซื้อ ดู คนซื้อ. บุคคล
ผู้ดำรงตำแหน่ง น. อธิการี. บุคคล
ผู้ดำรงตำแหน่งคนก่อน น. ปุพฺพาธิการี. บุคคล
ผู้ดี (~หญิง) น. กุลีนา, อภิชาตา, อยฺยา, บุคคล
ผู้ดี (~ชาย) น. กุลีน. กุลีนชน. อภิชาต. สชฺชน. สาธุ. สภฺย. อยฺย. มหากุลช. อุจฺจกุลีน. สพฺภ.
ค. สุขุมาล วินีต สพฺภ สุพฺพต
บุคคล
ผู้ดีใหม่ น. สมิทฺธิกปฺปิต. บุคคล
ผู้ดู น. โอโลเกตุ. ปสฺสาวี. ทสฺสาวี. ทสฺสี. บุคคล
ผู้ดูแล (รับใช้) ค. ปริจารก ปริจาริก (ปริจาริกา) เสวก อุปฏฐาก เวยฺยาวจฺจกร บุคคล
ผู้ดูแล (รักษา) ค. รกฺขก ปาลก อภิการี บุคคล
ผู้ดูแลทรัพย์สิน ค. เหรญฺญิก. นิกฺขิก. บุคคล
ผู้ดูแลผลประโยชน์ น. อายุตฺตก. นิกฺขิตฺตวตฺถุโคปก. บุคคล
ผู้ตกอยู่ในห้วงรัก ค. กามฺคิทฺธ กามคิทฺธิมา บุคคล
ผู้ตกอยู่ในอบาย น. อาปายิก. บุคคล
ผู้ตกอยู่ในอำนาจ ค. วสาคต หตฺถาคต อภิภูต บุคคล
ผู้ตรวจ น. ปริกฺขก. สเมกฺขก. วีมํสี. บุคคล
ผู้ตรวจการ น. กมฺมาธิฏฺฐายิก. กมฺมาธิฏฺฐายี. อธิกต. อชฺฌกฺข. บุคคล