บุคคล
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | |
|---|---|---|---|
| ผู้จำหน่ายปลีก | น. อปฺปกวิกฺกยก. | บุคคล | |
| ผู้จำได้แม่นยำ | ค. ธารณก | บุคคล | |
| ผู้ฉลาด | ค. กุสล (ดู บัณฑิต) | บุคคล, โง่ฉลาด | |
| ผู้ชนะ | น. เชตุ, วิเชตุ, วิชยี. ชยลาภี. กฏคฺคาหี. ค. ชยนฺต ชิ ชิน อภิภู วิชิตาวี |
บุคคล | |
| ผู้ชม | น. เปกฺขก. อุลฺโลกก. | บุคคล | |
| ผู้ชอบขัดใจคนอื่น | ค. ปราภิสชฺชนี | บุคคล | |
| ผู้ชอบครุ่นคิด | ค. ตกฺกี | บุคคล | |
| ผู้ชอบทำงาน | ค. กมฺมสีลี | บุคคล | |
| ผู้ชอบอิสระ | ค. สจฺฉนฺท เสรี | บุคคล | |
| ผู้ชักนำไปในทางชั่ว | น. ปาปสหาย. ทุฏฺฐานุสาสก. | บุคคล | |
| ผู้ชาย | น. ปุริส. โปส. ปุมา. โปริส. นร. มจฺจ. มนุช. มาณว. | บุคคล, เพศชาย, ผู้ชาย | |
| ผู้ชำนาญการ | ค. กตหตฺถ เฉก ปคุณ ขฺยาต ปตีต วสี ปวีณ ปฏุ วิทุร วิทูร ทกฺข นิปุณ สิกฺขิต กุสล กตุปาสน ภารกต กตหตฺถ สิปฺปี ปาฏว | บุคคล | |
| ผู้ชำนาญการคลัง | น. อายกมฺมิก. | บุคคล | |
| ผู้ชำนาญการผ่าศพ | น. เทหวิจฺเฉทก. | บุคคล | |
| ผู้ชำนาญปักษิณวิทยา | น. ปกฺขิวิชฺชาวิทู. | บุคคล, ศาสตร์-วิทยา | |
| ผู้ชำนาญวิชาสังคมวิทยา | น. สมาชธมฺมเวที. | บุคคล | |
| ผู้ชำนาญเวท | น. อาถพฺพณิก. | บุคคล | |
| ผู้ชำนาญในการบริหารบ้านเมือง | น. ราชนีตินิปุณ. | บุคคล | |
| ผู้ชำระ | น. โสธก. | บุคคล | |
| ผู้ชี้ทาง | น. มคฺคเทสก. | บุคคล |