บุคคล

ศัพท์ไทย ศัพท์บาลี หมวดหมู่
โฆษก น. โฆสก. ปกาสก. นิเวทก. ปโยชิตกถิก. บุคคล
โจทก์ น. โจทก. บุคคล
โจร น. โจร. ตกฺกร. โมสก. เถน. เอกาคาริก. มาณว. ทิส. อนฺตรจร. นิสาท. ทสฺสุ. ปนฺถทุพฺภี. คามฆาตก. สนฺธิเภทก. บุคคล
โจรปล้นกลางทาง น. ปนฺถทูหก. บุคคล
โจรปล้นบ้าน น. คามฆาตก. บุคคล
โจรสลัด น. สามุทฺทิกโจร. สมุทฺทโจร. นาวาวิลุมฺปก. บุคคล
โจรเรียกค่าไถ่ น. เปสนกโจร. บุคคล
โจ๊ก (joker, คนตลก) น. ฏฏฺฏรี. โสภิย. หาสุปฺปาทก. หาสก. ปริหาสก. บุคคล
โฉมงาม ค. อภิรูป สุรูป บุคคล
โฉมตรู ดู โฉมงาม. บุคคล
โชเฟอร์ (chauffeur) ดู คนขับรถ. บุคคล, อาชีพ
โพธิสัตว์ น. โพธิสตฺต. บุคคล, นักบวช-ผู้ประพฤติธรรม
โสดาบัน น. โสตาปนฺน. บุคคล, อริยะ
โสตแพทย์ น. โสตเวชฺช. บุคคล, แพทย์หมอ, หู
โสทร ค. โสทร สหช สคพฺภ บุคคล, ครอบครัว-ญาติ
โสเภณี น. คณิกา, เวสิยา, วณฺณทาสี, นครโสภินี, รูปูปชีวินี, เวสี, คณกี, อภิสาริกา, บุคคล
ไก่อ่อน สำ. อชาตปตฺต หํสโปตก อโกวิท อปริจิต บุคคล
ไก๊ด์ (guide) น. มคฺคุทฺเทสก. มคฺคเทสก. เนตุ. วินายก. บุคคล
ไม่กลับมาอีก น. อนาคามี. อนาคมน., บุคคล, นักบวช-ผู้ประพฤติธรรม, อริยะ
ไวยาวัจกร น. เวยฺยาวจฺจกร. บุคคล