บุคคล

ศัพท์ไทย ศัพท์บาลี หมวดหมู่
ผู้คงแก่เรียน ค. พหุสฺสุต บุคคล
ผู้คบคนผิด ค. วิปกฺขเสวก บุคคล
ผู้ครองเรือน ดู คฤหัสถ์. บุคคล
ผู้ครอบครอง (เจ้าของ) น. สามิ. ธารก. ปริคฺคาหก. บุคคล
ผู้ครอบครองที่ดินของคนอื่น น. ปรภูมิโภคี. บุคคล
ผู้ครอบงำความตาย ค. มรณาภิภู บุคคล
ผู้คล้อยตาม ค. อนุวตฺตก อนุวตฺตี บุคคล
ผู้ควบคุม ค. อธิฏฺฐายก. อธิฏฺฐายี. อภิปาลก. บุคคล
ผู้ควบคุมงาน น. กมฺมาธิฏฺฐายิก. กมฺมาธิฏฺฐายี. บุคคล
ผู้ควรถ่ายท้อง ค. วิเรจนิย บุคคล
ผู้ควรฝึกฝน ค. ทมฺม บุคคล
ผู้ควรรับทาน ค. ทานารห ทกฺขิเณยฺย บุคคล
ผู้ควรแก่ของต้อนรับแขก ค. ปาหุเนยฺย บุคคล, ต้อนรับ
ผู้ควรแก่ของบูชา ค. อาหุเนยฺย บุคคล
ผู้คอยสังเกต ค. อนุปสฺสก บุคคล
ผู้คิดว่าตัวเองสำคัญมาก ค. อตฺตุกฺกํสก บุคคล
ผู้คุม น. การาฆรกุญฺจิกาธิการี. การาปาลก. บุคคล
ผู้คุมงานก่อสร้าง น. นวกมฺมิก. บุคคล, ก่อสร้าง
ผู้คุมนรก น. นิรยปาล. การณิก. นิรยป. บุคคล
ผู้คุมเรียนจำ น. พนฺธนาคาริก. การาปาลก. การาฆรกุญฺจิกาธิการี. บุคคล