พจนานุกรมธาตุ
ธาตุ Sort descending | อรรถ | ตัวอย่าง | หมวดธาตุ | |
---|---|---|---|---|
ทภิ |
สทฺเท ออกเสียง, ร้อง, กล่าว |
ทมฺภติ |
ภู (อ) [ธป] |
|
ทภิ |
โนเท ละ, ทิ้ง, ขับออก |
ทภยติ. ทมฺภยติ. |
จุร (เณ ณย) | |
ทภี |
ภเย กลัว, ขยาด |
ทเภติ ทภยติ |
จุร (เณ ณย) [ธป] |
|
ทม |
คติมฺหิ ไป, ถึง, เป็นไป |
ทมติ |
ภู (อ) [ธป] |
|
ทม |
คเต ไป, ถึง, บรรลุ |
ทมติ. |
ภู (อ) | |
ทมุ |
ทมเน ทรมาน, ผีกหัด, ฝึกฝน |
ทมติ ทนฺโต ทโม ทมนํ การิต-ทเมติ ทมยติ
|
ทิว (ย) [ธป] |
|
ทมุ |
ทมเน อบรม, ฝึกหัด |
ทมตีติ ทนฺโต ผู้ฝึกแล้ว. |
ภู (อ), ทิว (ย), จุร (เณ ณย) | |
ทมฺภ |
สงฺฆาต ประชุมกัน |
ทมฺภยเต. |
จุร (เณ ณย) | |
ทมฺภิ |
คนฺถเน ร้อยกรอง, เรียบเรียง, แต่ง |
ทมฺภติ ทมฺภนํ
|
ภู (อ) [ธป] |
|
ทมฺภุ |
ปรวญฺจเน หลอกลวงผู้อื่น |
ทมฺภุโณติ. |
สุ (ณุ ณา อุณา) | |
ทย |
ทาน; คติ; หึสา; -ทาน; รกฺขาสุ ให้; ไป; เบียดเบียน; ยึดถือ; รักษา |
ทยติ ทยา อา.
|
ภู (อ) [ธป] |
|
ทย |
รกฺขทานคฺคหวธคติยํ รักษา; ให้; ถือเอา; ฆ่า; ไป, ถึง, บรรลุ |
ทยติ ปรทุกขํ อตฺตสุขญฺจ หึสตีติ ทยา ความรัก, ความเอ็นดู, ความกรุณา. |
ภู (อ) | |
ทร |
เภทเน ทำลาย |
ทาเรนฺติ โอทนาทีนิ เอตายาติ ทพฺพิ, ทพฺพี วา, กฏจฺฉุ ทัพพี. |
ภู (อ), จุร (เณ ณย) | |
ทร |
อา บทหน้า อาทเร เอื้อเฟื้อ, เคารพ |
อาทรติ. |
ภู (อ) | |
ทร |
ภเย กลัว, น่ากลัว |
ทรติ ทรี ทรีสยา
|
ภู (อ) [ธป] |
|
ทร |
วิทารเณ ทำลาย |
ทรติ |
ภู (อ) [ธป] |
|
ทร |
ทาเห ไหม้, เผา, เร่าร้อน, กระวนกระวาย |
ทรติ ทโร ทรโถ อา. กาโย ทรติ กายเร่าร้อน หรือ กระวนกระวาย - ส.
|
ภู (อ) [ธป] |
|
ทร |
อาทร; อนาทเรสุ เอื้อเฟื้อ; ไม่เอื้อเฟื้อ |
ทรติ อาทรติ อาทโร อนาทโร
|
ภู (อ) [ธป] |
|
ทร |
ภยาทาเห กลัว; เดือดร้อน |
ทรติ. |
ภู (อ) | |
ทล |
ทุคฺคติทิตฺตีสุ ลำบาก; สว่าง |
ทลติ ทุคฺคตภาวํ คจฺฉตีติ ทลิทฺโท ผู้ตกยาก. |
ภู (อ) | |
ทล |
วิทารเณ ทำลาย, แตก |
ทลติ. |
ภู (อ), จุร (เณ ณย) | |
ทล |
วิทารเณ ทำลาย, แตก |
ทลติ ทลิโต
|
ภู (อ) [ธป] |
|
ทล |
วิทารเณ ทำลาย, แตก |
ทาเลติ ทาลยติ ทาเลติ ปทาลยติ กุทฺทาโล
|
จุร (เณ ณย) [ธป] |
|
ทล |
ทิตฺติยํ รุ่งเรือง, ส่องสว่าง |
ภู (อ) [ธป] |
||
ทล |
ทุคฺคติยํ ไปชั่ว-ต่ำ-ทราม-เลว |
ภู (อ) [ธป] |