พจนานุกรมธาตุ
ธาตุ Sort descending | อรรถ | ตัวอย่าง | หมวดธาตุ | |
---|---|---|---|---|
ลุส |
โจริยหึสเน แย่งชิง; เบียดเบียน |
โลสติ, ลุสติ. |
ภู (อ) | |
ลุห |
เคเธ ละโมภ, อยาก |
โลหติ ธนํ โลโก. |
ภู (อ) | |
ลุฬ |
มนฺถเน กวน, คน; รบกวน |
ภู (อ) [ธป] |
||
ลุฬ |
มนฺถสิเลสสํวเร กวน; ติดอยู่, ข้องอยู่; รักษา, ระวัง |
ลุฬติ, โลฬติ. |
ภู (อ) | |
ลู |
เฉเท ตัด |
ลูนาติ. ถ้าทำรัสสะจะมีรูปเป็น ลุนาติ. |
กี (นา) | |
ลูส |
วธเถยฺเย ฆ่า; ลัก, ขโมย |
ลูสยติ, ลูสยเต. |
จุร (เณ ณย) | |
วก |
อาทานปติฆทิตฺตีสุ ถือเอา; ขัดเคือง, ข้องใจ; สว่าง, รุ่งเรือง |
วกติ อาททาตีติ เอตายาติ วาคุรา เครื่องมือดักสัตว์. |
ภู (อ) | |
วก |
ทิตฺติยํ ปฏิฆาเต จ ส่องสว่าง, รุ่งเรือง; กระทบเฉพาะ, ประหาร |
วกติ |
ภู (อ) [ธป] |
|
วก |
อาทาเน ถือ, ยืด, จับ |
วกติ วโก* วนิพฺพโก
* ในอภิธานัปปทีปิกา คาถา 615 ว่า โกโก ตุ จ วโก ภเว แปลว่า หมาป่า, หมาไน. |
ภู (อ) [ธป] |
|
วกิ |
โกฏิลฺลยาตฺราสุ คด, งอ; ไป |
วงฺกติ. |
ภู (อ) | |
วกิ |
คติยํ ไป, ถึง, เป็นไป |
วงฺกติ |
ภู (อ) [ธป] |
|
วกฺก |
คติโกฏิลฺลรุกฺขตฺตเจสุ ไป; คด, งด; เปลือกไม้ |
วกฺกเต ย่อมคดงอ. |
ภู (อ) | |
วกฺก |
นาสภาสเน ทำลาย; พูด |
วกฺเกติ, วกฺกยติ. |
จุร (เณ ณย) | |
วกฺก |
ภาสเน กล่าว, พูด |
วกฺเกติ วกฺกยติ |
จุร (เณ ณย) [ธป] |
|
วกฺก |
นาสเน หาย, สูญ, ฉิบหาย |
วกฺเกติ วกฺกยติ |
จุร (เณ ณย) [ธป] |
|
วกฺข |
สํวรโรสนสํหตีสุ ระวัง; โกรธ; รวบรวม, ประชุม |
วกฺขติ. |
ภู (อ) | |
วกฺข |
วรเณ ระวัง, ป้องกัน |
วกฺขติ วกฺโข
* ในเกสวชาดกมีว่า สาธูนิ (สาทูนิ) รมณียานิ สนฺติ วกฺขา มโนรมา. อฏฺฐกถาชาดกภาค 4/408 แก้ว่า วกฺขาติ รุกฺขา. ปาลิยํ ปน รุกฺขาเตว ลิขิตํ. |
ภู (อ) [ธป] |
|
วกฺข |
โรเส โกรธ, ขึ้งเคียด |
วกฺขติ วกฺขนฺติ ธาตุนี้ ให้ระวัง รูปคล้ายกับ วจ ธาตุ (ดู วจ) ที่เป็น ภวิ.-วกฺขติ วกฺขนฺติ. ในที่นี้เท่ากับ โรสติ โรสนฺติ. |
ภู (อ) [ธป] |
|
วข |
คตฺยํ ไป, ถึง, บรรลุ |
วขติ, วคฺคติ. |
ภู (อ) | |
วขิ |
คติจฺฉเน ไป, ถึง, บรรลุ; ปรารถนา, อยาก |
วงฺขติ. |
ภู (อ) | |
วขิ |
กงฺขายํ เคลือบแคลง, สงสัย |
วงฺขติ |
ภู (อ) [ธป] |
|
วคิ |
ขญฺชคตฺยํ ขาเขยก; ไป, ถึง, บรรลุ |
วงฺคติ, วงฺคเต. |
ภู (อ) | |
วคิ |
คมเน ไป, ถึง, เป็นไป |
วงฺคติ วงฺโค |
ภู (อ) [ธป] |
|
วคฺค |
คตฺยํ ไป, ถึง, บรรลุ |
วขติ, วคฺคติ. |
ภู (อ) | |
วคฺค |
คติยํ ไป, ถึง, เป็นไป |
วคฺคติ วคฺโค วคฺคิตํ วคฺคนํ
|
ภู (อ) [ธป] |