พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ยุพา |
น. ภทฺทา, กลฺยาณี, วานี, | |||
ยุยง |
น. ปริเภท. ค. ปริเภทก สมุตฺเตชก ก. ปริภินฺทติ ภินฺทติ สมุตฺเตเชติ กกิ. ปริภินฺนา |
|||
ยุยงส่งเสริม |
ก. อุสฺสาเหติ อุตฺเตเชติ | |||
ยุรยาตร |
น. ยาตฺรา, | |||
ยุแยง |
ก. อุปลปติ | |||
ยุแหย่ |
น. อุปชาป. เภทุปาย. ก. อุปชปฺปติ อุปลปติ, เภทุปายํ กโรติ, วิวาทาย อุสฺสาเหติ |
|||
ยุโรป |
(Europe) | น. ยุโรปาทีป. | ||
ยุ่ง |
(งานมาก) | น. พหุกิจฺจตา, อโนกาสตา, ค. นิจฺจปฺปยุตฺต พหุกิจฺจ พฺยาวฏ |
||
ยุ่ง |
(สับสน) | ค. อากุล วฺยากุล สงฺกิณฺณ | ||
ยุ่ง |
(วุ่นวาย) | ก. กลกลํ อุปฺปาเทติ, กลหลํ อุปฺปาเทติ | ||
ยุ่ง |
(ก้าวก่าย) | น. ปรกิจฺจปเวส. ค. ปรกิจฺจพาธก ปรกิจฺจปเวสี ก. ปรกิจฺเจสุ ปวิสติ, อนายตฺตกิจฺเจสุ อภิยุญฺชติ |
||
ยุ่งยาก |
น. อายาส. กสิร., กิจฺฉ., ค. กลิร กิจฺฉ ทุกฺข วาล วฺยากุล |
|||
ยุ่งเหยิง |
น. สงฺกิณฺณตา, มิสฺสีภาว. กลกล. อุปฺปฏิปาฏิ, อากุลตฺต., วฺยากุลตฺต., ชฏา, ค. อากุล วฺยากุล ชฏิต สมากุล สงฺกิณฺณ ก. กลกลายติ ชเฏติ สงฺโขภติ วฺยากุลายติ |
|||
ยุ่งใจ |
น. กุกฺกุจฺจ., ปลิโพธ. มโนวิเลข. ก. กุกฺกุจฺจายติ หรายติ |
|||
ยุ่งไม่เข้าเรื่อง |
ค. ปรกิจฺจปกฺขนฺที | |||
ยุ่มย่าม |
ดู ยุ่ง. | |||
ยุ่ย |
ค. ปภงฺคุณ กุถิต กุฏฺฐิต | |||
ยุ้ง |
ดู ฉาง. | |||
ยุ้ย |
ค. ปีณ ปีวร | |||
ยูนิคอน |
(unicorn) | น. ขคฺควิสาณ. | สัตว์, ม้า, สัตว์ในวรรณคดี |