พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
มีอุปนิสัยใจคอดี |
ค. กลฺยาณชาติก สาธุสีลิย | |||
มีเกียรติ |
ค. กิตฺติมนฺตุ ยสวนฺตุ สิรินฺธร | |||
มีเขี้ยว |
ค. ทาฐี | |||
มีเคราดก |
ค. มหาทาฐิก | |||
มีเคราะห์ร้าย |
ค. นิคฺคติก | |||
มีเงาทึบ |
ค. สนฺทจฺฉาย | |||
มีเงิน |
ค. ธนวนฺตุ พหุลธน สธน | |||
มีเงื่อนไข |
ค. สนิยม | |||
มีเจตนา |
ค. สเจตน สญฺเจตนิก | |||
มีเจ้าของ |
ค. สสฺสามิก | |||
มีเทือกเถาเหล่ากอดี |
ค. กลฺยาณชาติก | |||
มีเท้าติดกันเป็นแผ่น |
ค. ชาลปาท | |||
มีเท้าเปล่า |
ค. อนุปาหน | |||
มีเพศสัมพันธ์ |
น. สํวาส. เมถุน., ทฺวยนฺทฺวยสมาปตฺติ, ก. สํวาสํ กปฺเปติ, เมถุนํ อภิยุญฺชติ |
|||
มีเมตตากรุณา |
ค. ทยาลุ การุณิก สานุกมฺป | |||
มีเรือน |
น. ฆราวาส. ค. คหฏฺฐ อาคาริก |
|||
มีเสน่ห์ |
ค. มโนรม มโนหร ปโมหก จารุ วิลาสี หาริ | |||
มีเสน่ห์ดึงดูด |
ค. อากสฺสก ปโลภก มโนหร ททยงฺคม | |||
มีเสียง |
ค. สสทฺท สสฺสร | |||
มีเสียงกลมกล่อม |
ค. พินฺทุสฺสร |