พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
พายุหมุน |
(tornado) | น. เวรมฺภวาต. จกฺกวาต. วาตกฺขนฺธ. | ลมฟ้าอากาศ | |
พายุหิมะ |
น. ตุทินวุฏฺฐิ, หิมปาต. | ลมฟ้าอากาศ | ||
พายเรือ |
ดู พาย. | |||
พารา |
ดู เมือง. | เมือง | ||
พาล |
น. พาล. เอลามูค. กุมตี. | บุคคล | ||
พาลมฤค |
น. วาลมิค. | สัตว์ | ||
พาลรีพาลขวาง |
ค. กลหการก กลหชนก | |||
พาวิเลี่ยน |
(pavilion) | น. มณฺฑป., | ||
พาสปอร์ต |
(passport) | น. คมนานุญฺญาปณฺณ., | ||
พาหนะและส่วนประกอบ |
น. วาหน., โยคฺค., วยฺห., ยาน., | พาหนะและส่วนประกอบ | ||
พาหุรัด |
น. เกยูร., องฺคท., พาหุวิภูสน., กรภูสา, | เครื่องประดับกาย | ||
พาเข้าไปพัวพัน |
ก. ชาเลน พนฺธติ | |||
พาเหรด |
(ขบวนทัพ) | น. เสนาวฺยูห. เสนาวินฺยาส. | ||
พาเหียร |
(คนนอกศาสนา) | น. พาหิร. พาหิรก. | ||
พาโนรามา |
(panorama) | น. สพฺพทิสาทสฺสน., | ||
พาไป |
ก. อาทาย คจฺฉติ | |||
พาไล |
น. อาลินฺท. | |||
พำนัก |
ก. อจฺฉติ อาวสติ | |||
พิกล |
ค. วิกล วิปริต วิรูป อปากติก ปกติวิรุทฺธ อพฺภุต อพฺภูต วิมฺหยนีย วิลกฺขณ วิภจฺฉ อนญฺญสาธารณ วิรูปาการ คูฬฺห ราหสฺสิก | |||
พิกัด |
น. นิยมน., | ตำแหน่ง |