พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ฝีจักร |
น. เวค. ชว. รย. สีฆตฺต., | |||
ฝีดาษ |
น. มสูริกาปีฬกา, ถุลฺลกจฺฉา, | โรค | ||
ฝีตะมอย |
น. นขคณฺฑ. | |||
ฝีปาก |
น. วาท. จิตฺตกถิกตฺต., กถาโกสลฺล., | |||
ฝีฝักบัว |
น. วิสคณฺฑ. | |||
ฝีพาย |
น. กณฺณธาร. นาวาปาชก. | |||
ฝีมือ |
น. กมฺมโกสลฺล., หตฺถโกสลฺล., | |||
ฝีหัวขาด |
น. โผฏ. ปีฬิกา, | |||
ฝีเท้า |
น. ปทปาต. ปทวิกฺกม. ปทวีติหาร. | |||
ฝีในท้อง |
ดู วัณโรค. | |||
ฝึก |
น. ทม. ทมน., ทมถ. สิกฺขน., สิกฺขาปน., ก. ทเมติ วิเนติ สิกฺขติ สิกฺขาเปติ กกิ. ทนฺต ทมิต |
|||
ฝึกซ้อม |
น. ปริจย. ปโยค. อนุยุญฺชน., ก. อาจรติ อนุยุญฺชติ |
|||
ฝึกฝน |
น. โยคฺคา, ปโยค. ภาวนา, วฑฺฒนา, วินย. ทม. นิคฺคห. สิกฺขา, ปริจย. อภิยุญฺชน., ปฏิปชฺชน., | |||
ฝึกฝนมาดีแล้ว |
ค. สุปริจิต สุภาวิต | |||
ฝึกฝนแล้ว |
ค. กตโยคฺค วินีต กตหตฺถ ปริจิต | |||
ฝึกยิง |
น. สรภฺยาส. | |||
ฝึกยิงธนู |
น. สรพฺยาส. อุปาสน., | |||
ฝึกหัด |
น. ทม. โยคฺคา, ปโยค. ปฏิปตฺติ, วินย. นิคฺคห. ปริจย. ก. ทเมติ |
|||
ฝึกหัดงาน |
น. เสกฺขา, สิสฺสตฺต., อนฺเตวาสิกตฺต., | |||
ฝึกให้เคยชิน |
ก. ปริจยติ สิกฺขติ |