พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ฝึกให้เชื่อง |
ก. ทเมติ | |||
ฝึกได้ |
ค. ทมฺม วิเนยฺย ทมนารห | |||
ฝึกได้ยาก |
ค. ทุทฺทมิย อวิเธยฺย | |||
ฝืด |
ค. อสิถิล | |||
ฝืดเคือง |
ค. นิทฺธน ทุคฺคต อปฺปสฺสก ทลิทฺท กปณ ปฏจฺจรี อนาถ | |||
ฝืน |
ก. วิโลเมติ นานุกโรติ | |||
ฝืนใจ |
ดู บังคับ. | |||
ฝืนใจทำ |
ค. อกามก อนิจฺฉก | |||
ฝุ่น |
ดู ผง. | |||
ฝุ่นหิน |
น. สริต., สริตก., | |||
ฝูง |
ดู หมู่. | สมุหนาม | ||
ฝูงกระบือ |
น. มาหิส. มาหิสก. | สมุหนาม, สัตว์, ควาย | ||
ฝูงชน |
น. ชนตา, ชนกาย. มหาสนฺนิปาต. มหาสมาคม. ชนปวาห. ชนสมฺมทฺท. | สมุหนาม | ||
ฝูงชนที่ชุลมุน |
น. กลหการีคุมฺพ. | สมุหนาม | ||
ฝูงปลา |
น. มจฺฉคุมฺพ. | สมุหนาม | ||
ฝูงสัตว์ |
น. สตฺตนิกาย. ปสุคณ. | สมุหนาม | ||
ฝ่อ |
(เหี่ยวยุบ) | ค. สุกฺข มิลาต ก. มิลายติ สุสฺสติ |
||
ฝ่อ |
(ห่อเหี่ยว) | ก. โอสีทติ | ||
ฝ่า |
ก. ติริยํ คจฺฉติ, อุปธาวติ ปกฺขนฺทติ | |||
ฝ่าฝืน |
น. อติกฺกม. วีติกฺกม. อุลฺลงฺฆน., อติจรณ., ก. อติกฺกมติ อปรชฺฌติ วีติกฺกมติ อุลฺลงฺเฆติ อติจรติ วิปฺปฏิปชฺชติ (อุ. อาณํ อติกฺกมติ, อาณํ อุลฺลงฺเฆติ, โอวาทํ นานุวตฺตติ) |