พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
น่าเกลียด |
น. ชิคุจฺฉนียตฺต., ปฏิกูลตา, ปฏิกูลฺยตา, ค. กสฏ กุจฺฉิต วิภจฺฉ อธม อกนฺต ชิคุจฺฉ ชิคุจฺฉนีย เชคุจฺฉ ปฏิกูล ปฏิกฺกูล วิรูป ทุทฺทสิก |
|||
น่าเกลียดชัง |
ค. ชิคุจฺฉนีย เชคุจฺฉ | |||
น่าเข้าไปหา |
ค. อภิคมนีย อุปสงฺกมนีย | |||
น่าเคารพ |
ค. ครุกาตพฺพ คารวารห | |||
น่าเชื่อ |
น. สทฺเธยฺย., ค. สทฺเธยฺย สทฺเธยฺยรูป สทฺธายิก ยถาตถ |
|||
น่าเชื่อถือ |
น. วิสฺสาสิกตา, วิสฺสาสิตพฺพตา, สทฺเธยฺยตา, สทฺธายิกตา, ค. วิสฺสาสิก วิสฺสาสิตพฺพ สทฺธายิก สทฺเธยฺย ปจฺจยิก ยถาตถ |
|||
น่าเบื่อ |
ค. อฏฺฏิยนีย ปริสฺสมาวห อายาสกร | |||
น่าเย้ยหยัน |
ค. อุปหาสนีย ปริหาสนีย | |||
น่าเร้าใจ |
ค. สํเวคกร วิมฺหยาวห | |||
น่าเลือก |
ค. อุจฺจินิตพฺพ | |||
น่าเลื่อมใส |
ค. ปสาทนีย ปาสาทิก | |||
น่าเวทนา |
ค. การุณิก ทยิต วราก อนุกมฺปาชนก | |||
น่าเวียนหัว |
ก. สมฺภเมติ (อุ. ปญฺหา สมฺภเมติ) | |||
น่าเศร้า |
ค. โสจิย โสจนีย โสจิตพฺพ | |||
น่าเหยียดหยาม |
ค. นินฺทิย กุจฺฉิต คารยฺห | |||
น่าเอ็นดู |
ค. ทยิต ทยิตพฺพ | |||
น่าแคลงใจ |
ดู น่าสงสัย. | ลังเลสงสัยไม่แน่ใจ | ||
น่าแปลกใจ |
ค. วิมฺหยาวห วิมฺหยนีย อจฺฉริย วิ. อพฺภุตากาเรน |
|||
น่าโกรธเคือง |
ค. ทุสฺสนีย โทสเนยฺย | |||
น่าใคร่ |
ค. กนฺต กมนีย | ต้องการอยาก |