พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ที่เพาะปลูก |
น. โรปิม., | สถานที่ | ||
ที่เรือผ่านได้ |
ค. นาวาคมนีย | |||
ที่เร้น |
น. เลณ., เลน., ปฏิสลฺลาน., | |||
ที่เลี้ยงผึ้ง |
น. มธุกราคาร.., | |||
ที่เล่น |
น. กีฬนฏฺฐาน., | |||
ที่เห็นได้ |
ค. สนฺทิฏฺฐิก | |||
ที่แขวน |
น. อุพฺพนฺธก. อุสฺสาปกวตฺถุ., | |||
ที่แขวนคอนักโทษ |
ดู ตะแลงแกง. | |||
ที่แจ้ง |
น. โอกาส. นิ. อาวิ อาวี |
|||
ที่แท้ |
นิ. อถโข | |||
ที่แท้จริง |
กวิ. สมฺมา ยถาภูตํ ยถารหํ | |||
ที่แย้งกัน |
ค. วิปกฺขปกติก | |||
ที่แวะพัก |
น. อุปวตฺตน., | สถานที่ | ||
ที่แห้งแล้ง |
น. นิชฺชลเทส. อิริณ., อีริณ., ชงฺคล., อุชฺชงฺคล., วิวน., | |||
ที่โน่น |
นิ. อมุตฺร | |||
ที่โน่นบ้างที่นี่บ้าง |
วิ. ยตฺถ วา ตตฺถ วา | |||
ที่โล่ง |
น. องฺคณ., โอกาส. อพฺโภกาส. วิวิตฺโตกาส. | |||
ที่โล่งกลางป่า |
น. อรญฺญงฺคณ., | |||
ที่โล่งเตียน |
น. ถณฺฑิล., | |||
ที่โล่งแจ้ง |
น. อพฺโภกาส. อชฺโฌกาส. |