พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
นักล้วงกระเป๋า |
น. คณฺฐิเภทกโจร. | บุคคล, ลักขโมยปล้นโกง | ||
นักล้อเลียน |
น. อนุการี, วิทูสก. | บุคคล | ||
นักวัตถุนิยม |
น. โลกายติก. | บุคคล | ||
นักวางแผน |
น. อุปายโยชก. อุปายทกฺข. วญฺจนิก. | บุคคล | ||
นักวาดภาพ |
น. จิตฺตกร. จิตฺตการ. วณฺณาเลปก. รงฺคาชีว. รงฺคชีวี. | บุคคล, วาดเขียน | ||
นักวิจัย |
น. อนุวิจารก. | บุคคล | ||
นักวิจารณ์ |
น. วิเวจก. คุณโทสนิรูปก. | บุคคล | ||
นักวิชาการ |
น. วิชฺชาลยนิยุตฺต. พหุสฺสุต. ปณฺฑิต. | บุคคล | ||
นักวิทยาศาสตร์ |
น. วิชฺชาวิสารท. | บุคคล, ศาสตร์-วิทยา | ||
นักวิเคราะห์ |
น. วิจฺเฉทก. | บุคคล | ||
นักวิ่ง |
น. ธาวก. | บุคคล | ||
นักว่ายน้ำ |
น. ปฺลวก. ตรก. | บุคคล | ||
นักศึกษา |
น. อชฺฌายก. สิกฺขก. สุตวนฺตุ. สิกฺเขตุ. โสตุ. เสกฺข. วิชฺชตฺถี. | บุคคล, ศึกษา | ||
นักษัตร |
น. นกฺขตฺต., | บุคคล, ดารา. | ||
นักสนม |
ดู นางสนม. | บุคคล, สนม | ||
นักสวด |
น. คายก. คายิกา, | บุคคล | ||
นักสอนศาสนา |
น. สามยิกาจริย. | บุคคล, ศาสนา | ||
นักสะสม |
น. สํหารก. | บุคคล | ||
นักสะสมแสตมป์ |
น. สาสนมุทฺทาวิเสสวิทู. มุทฺทาสํหารก. | บุคคล | ||
นักสังคมสงเคราะห์ |
น. พหุชนตฺถิก. ทานสํวิภาชก. | บุคคล | ||
นักสัตววิทยา |
น. ปสุวิชฺชาวิทู. | บุคคล, ศาสตร์-วิทยา | ||
นักสัทศาสตร์ |
น. สทฺทสตฺถวิทู. สรวิชฺชาวิทู. | บุคคล, ศาสตร์-วิทยา, เสียง | ||
นักสำรวจ |
น. ปริคฺคาหก. ปริกฺขก. | บุคคล | ||
นักสิทธิ์ |
น. อิสิ, อชินสาฏี. ตาปส. | บุคคล, นักบวช-ผู้ประพฤติธรรม | ||
นักสืบ |
น. จาร. จารปุริส. คุตฺตปุริส. คูฬฺหปุริส. โอจรก. สนฺเทสหร. อุปนิกฺขิตฺต. | บุคคล |