พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
นักปั่นจักรยาน |
น. จกฺกาโรหี. | บุคคล | ||
นักผจญเพลิง |
น. อคฺคิชีวี. เตโชสหก. | บุคคล | ||
นักฝัน |
น. สุปินทสฺสี. อุปนิชฺฌายี. ค. อพฺภูตปฺปิย วิตกฺกี นิชฺฌายก |
บุคคล | ||
นักพนัน |
ดู นักการพนัน. | บุคคล, พนัน | ||
นักพรต |
น. อสฺสม. | บุคคล, นักบวช-ผู้ประพฤติธรรม | ||
นักพฤกษศาสตร์ |
น. อุพฺภิทเวที. ภูตคามญฺญู. | บุคคล, ศาสตร์-วิทยา | ||
นักพูด |
น. กถิก. ภาสุร. พหุภาณี. จิตฺตกถี. | บุคคล | ||
นักฟันดาบ |
น. ขคฺคธร. อสิคาหก. | บุคคล | ||
นักฟุตบอล |
น. ปาทกนฺทุกกีฬก. เคณฺฑุกกีฬก. | บุคคล, กีฬา | ||
นักฟ้อนรำ |
น. นฏ. นฏฺฏ. นฏฺฏก. นาฏก. รงฺคกร. นาฏกิตฺถี, | บุคคล, เต้นฟ้อนรำ | ||
นักภาษาศาสตร์ |
น. ภาสาตตฺตญฺญู. ภาสาโกวิท. นานาภาสญฺญู. | ภาษา, บุคคล | ||
นักมวย |
น. มุฏฺฐิก. มลฺลมุฏฺฐิก. มุฏฺฐิมลฺล. มลฺลโยธ. | บุคคล | ||
นักมวย |
น. มุฏฺฐิก. มลฺลมุฏฺฐิก. มุฏฺฐิมลฺล. มลฺลโยธ. | บุคคล, กีฬา, อาชีพ | ||
นักมวยปล้ำ |
น. มลฺล. มลฺลก. มลฺลยุทฺธก. | บุคคล | ||
นักมายากล |
น. มายาการ. อินฺทชาลิก. | บุคคล | ||
นักยุทธศาสตร์ |
น. สงฺคาโมปายทกฺข. | บุคคล | ||
นักย่องเบา |
น. เอกาคาริก. ตกฺกร. โมสก. เถน. สนฺธิจฺเฉทโคจร. | บุคคล | ||
นักรบ |
น. อิสฺสตฺถ. ขตฺต. โยธ. โยธี. สมฺปหารก. ยุทฺธภฏ. | บุคคล, ต่อสู้ | ||
นักรบฝ่ายตรงข้าม |
น. ปฏิโยธ. | บุคคล, ต่อสู้ | ||
นักรำ |
(~ชาย) | น. นฏ. นฏก. นฏฺฏก. นจฺจก. นาฏ. นาฏก. | บุคคล, เต้นฟ้อนรำ | |
นักรำ |
(~หญิง) | น. นฏฺฏกี, นาฏกา, นาฏกิตฺถี, วารุณี, | บุคคล, เต้นฟ้อนรำ | |
นักร้อง |
(~ชาย) | น. คายก. คนฺธพฺพ. สรภาณี. | บุคคล, ดนตรี | |
นักร้อง |
(~หญิง) | น. คายิกา, | บุคคล, ดนตรี | |
นักลอกแบบ |
น. ลิปิกร. อนุการี. | บุคคล | ||
นักล่าสัตว์ |
ดู คนล่าสัตว์. | บุคคล, ฆ่า |