พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ตั้งความปรารถนา |
น. ปณิธาน., ก. ปณิทหติ, ปณิธานํ กโรติ, ปตฺถนํ กโรติ |
ต้องการอยาก | ||
ตั้งคำถาม |
น. ปญฺหากมฺม., ก. ปุจฺฉํ อารภติ, ปญฺหํ ปุจฺฉติ, ปญฺหากมฺมํ กโรติ |
|||
ตั้งค่าย |
น. เสนาสนฺนิวาส. ก. เสนํ สนฺนิวาเสติ, ขนฺธาวารํ พนฺธติ |
|||
ตั้งจิต |
น. จิตฺตาธิฏฺฐาน., | |||
ตั้งฉาก |
ค. อุชุฏฺฐิต อโนนต อุชุลมฺพมาน กวิ. อุชุกมุทฺธํ |
|||
ตั้งชื่อ |
น. นามกรณ., นามกมฺม., นามเธยฺย., นามคฺคหณ., อภิธาน., ค. นามทายก นามกร ก. นามํ กโรติ, นามํ คณฺหาติ, อภิธาติ |
|||
ตั้งชื่อเรื่อง |
ก. อภิธานํ ฐเปติ | |||
ตั้งตน |
น. อตฺตสมฺมาปณิธิ. ก. อาจรติ สมาจรติ ปฏิปชฺชติ |
|||
ตั้งตนเป็นศัตรู |
น. ปจฺจุฏฺฐปนา, ปจฺจนีกฏฺฐปนา, | |||
ตั้งตนไว้ชอบ |
น. อตฺตสมฺมาปณิธิ. | |||
ตั้งตรง |
ค. อุชุก อุชุฏฺฐิต อวงฺก อกุฏิล อุทฺธคต อโนนต อุชุลมฺพมาน | |||
ตั้งตัว |
ก. อตฺตานํ ปติฏฺฐาเปติ, อตฺตานํ สมุฏฺฐาเปติ, ปฏิติฏฺฐติ ปติฏฺฐหติ | |||
ตั้งต้น |
ก. อพฺภุทาหรติ อารมฺภติ สมารมฺภติ, อาทึ กโรติ กกิ. … อาทึ กตฺวา |
|||
ตั้งถิ่นฐาน |
น. สนฺนิเวส. สณฺฐาน., ก. นิจฺจวาสปฺปตฺตํ กโรติ, ชนาวาสํ กโรติ, มนุสฺเส นิวาเสติ |
|||
ตั้งนาฬิกา |
ก. สมกาเล ปาเปติ, สมกาลิกํ กโรติ | |||
ตั้งบ้านเรือน |
ก. คามํ นิเวเสติ | |||
ตั้งปัญหา |
น. ปญฺหากมฺม., ก. ปญฺหากมฺมํ กโรติ |
|||
ตั้งภูมิลำเนา |
ก. คามํ นิเวเสเติ, นิวาสฏฺฐานํ กโรติ | |||
ตั้งมั่น |
น. อวฏฺฐิติ, อวฏฺฐาน., สณฺฐิติ, ปฏฺฐาน., สมาธิ. สมาธาน., ค. อภิธร อวฏฐิต ปติฏฺฐิต ถาวร อุปฏฺฐิต ก. สนฺติฏฺฐติ สณฺฐาติ ปติฏฺฐาติ |
|||
ตั้งมั่นคง |
ก. คาธติ |