พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
ซึมซาบ |
น. พฺยาปน., ปฺยาส. อาพนฺธน., ค. ถีน พฺยาป ก. อาเปติ พฺยาเปติ ผรติ นิชฺฌายติ |
|||
ซึมทราบ |
ก. อาชานาติ, ปชานาติ, มนสา ธาเรติ | |||
ซึมรั่ว |
น. สนฺทมานตฺต., ค. ปคฺฆรณปากติก |
|||
ซึมออก |
ก. จิกฺขสฺสติ วิสฺสวติ | |||
ซึมเศร้า |
น. วิสาท. เขท. อุกฺกณฺฐา, โทมนสฺส., อรติ, ค. ขินฺน วิสาทปนฺน นิพฺพินฺน มงฺกุภูต อโธมุข สํวิคฺค อากุลจิตฺต |
|||
ซึมแทรกเข้าไปได้ |
ค. ปริยาทานกฺขม | |||
ซึ่งกันและกัน |
กวิ. อญฺญมญฺญํ | |||
ซึ่งตามกันมาโดยลำดับ |
ค. อนุกฺกมคต อานุปุพฺพิก | |||
ซึ่งต้องประพฤติปฏิบัติ |
ค. อภิสมาจาริก | |||
ซึ่งถูกทำลายได้ |
ค. ภงฺคุร ภิชฺชนสภาว | |||
ซึ่งทำพร้อมกัน |
ค. อปุพฺพาจริม เอกกาลิก กวิ. อปุพฺพํ อจริมํ |
|||
ซึ่งหน้า |
กวิ. อภิมุขํ สมฺมุขา อาวิ | |||
ซึ่งอาจโต้แย้งได้ |
ค. วิวาทภาชน | |||
ซื่อ |
น. อาชฺชว.., ค. อุชุ อสฐ อวงฺก อกปฏ อกุฏิล |
|||
ซื่อตรง |
น. อชฺชว.., อาชฺชว.., อุชุภาว. อกุฏิลตฺต., ค. อุชุ อุชุคติก อชิมฺห อญฺชส อุทฺธช สูชุ ปคุณ อมายาวี กุกฺกุจฺจก อกุฏิล |
|||
ซื่อบื้อ |
ดู โง่. | |||
ซื่อสัตย์ |
น. ภตฺติ, อชฺชว.., อาชฺชว.., อกุฏิลตฺต., ค. อวงฺก อสฐ อกปฏ อมายาวี อกุฏิล นีติครุก ทฬฺหภตฺติก อุชุจิตฺต อชฺชวยุตฺต สทฺเธยฺย ปจฺจยิก อสฺสว อนุกูล สจฺจวาที สจฺจสนฺธ ก. ภตฺตึ อุปฺปาเทติ |
|||
ซื่อสัตย์ต่อภรรยา |
ค. เอกทุติยิก สทารสนฺตุฏฺฐ | |||
ซื่อสัตย์ต่อสามี |
ค. เอกปุริสิกา เอกภตฺตกินี ปติพฺพตา | |||
ซื้อ |
น. กย. กยน., กีณน., ค. เกตุ (เกตา) กายิก ก. กยติ กีณาติ, มูเลน คณฺหาติ กกิ. กีต กีณิต |
ซื้อขาย |