พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
คู้ |
น. อาภุชน., สมฺมิญฺชน., ก. อาภุชติ สมฺมิญฺชติ กกิ. สมฺมิญฺชิต |
|||
คู้บัลลังก์ |
ก. ปลฺลงฺกํ อาภุชติ | |||
คู้เข้า |
น. สมฺมิญฺชน., ค. สมฺมิญฺชิต ก. สมฺมิญฺชติ |
|||
คเณศ |
(พิฆเนศ) | น. ฆเนส. อาขุค. อาขุรค. | บุคคล, เทวดา | |
ค่อน |
น. นิปฺปีฬน., ก. นิปฺปีเฬติ ขียติ |
|||
ค่อนขอด |
ดู ค่อน. | |||
ค่อนข้าง |
ค. -อาการ (อุ. ทีฆาการ) กวิ. อีสํ |
|||
ค่อนข้างกลม |
ค. อีสํวฏฺฏุล | |||
ค่อนข้างขาว |
ค. อีสํปณฺฑร | |||
ค่อนข้างหนวก |
ค. พธิรธาตุก | |||
ค่อนข้างเขลา |
ค. มนฺทธาตุก | |||
ค่อนข้างเล็ก |
ค. อีสํขุทฺทก | |||
ค่อนว่า |
น. นิปฺปีฬน., ก. นิปฺปีเฬติ |
|||
ค่อนแคะ |
น. นิปฺปีฬน., ก. นิปฺปีเฬติ |
|||
ค่อม |
ค. ขุชฺช คณฺฑุล | รูปร่าง, พิการ | ||
ค่อยดีขึ้น |
น. ปฏิกฺกม. ก. ปฏิกฺกมติ |
|||
ค่อยยังชั่ว |
ดู ค่อยดีขึ้น. | |||
ค่อยเป็นค่อยไป |
สำ. กเมน วิกาสติ, ปริณามติ สํวตฺตติ | |||
ค่อยๆ |
กวิ. ทนฺธํ มนฺทมนฺทํ สณิกํ อตุริตํ | |||
ค่อยๆ ทำ |
ก. สณิกํ กโรติ |