พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
คำร้องทักทาย |
นิ. สฺวาคตํ! สุวตฺถิ! โสตฺถิ! | ถ้อยคำ | ||
คำร้องเรียก |
น. อาลปนวิภตฺติ, | ถ้อยคำ | ||
คำลงท้าย |
น. นิคมนกถา, ปจฺฉาลิขิต., | ถ้อยคำ | ||
คำล่วงเกิน |
น. อติวากฺย. | ถ้อยคำ | ||
คำล้าสมัย |
น. อสงฺคตวาจา, | ถ้อยคำ | ||
คำวกวน |
น. สงฺกุล., กิลิฏฺฐ., | ถ้อยคำ | ||
คำวิงวอน |
น. อายาจนา, | ถ้อยคำ | ||
คำวิพากย์อย่างรุนแรง |
น. ครหา, อุปวาท. | ถ้อยคำ | ||
คำวิเศษณ์ |
น. กฺริยาวิเสสน., | ถ้อยคำ, ไวยากรณ์ | ||
คำศัพท์ |
ดู ศัพท์. | ถ้อยคำ | ||
คำศัพท์เฉพาะทาง |
น. ปริภาสา, วิชฺชายตฺตสทฺทมาลา, | ถ้อยคำ | ||
คำสนทนา |
น. สลฺลาป. สากจฺฉา, | ถ้อยคำ | ||
คำสรรเสริญ |
น. ปาสํสา, สิโลก. คุณวณฺณนา, | ถ้อยคำ | ||
คำสละสลวย |
น. วจนวิลาส. | ถ้อยคำ | ||
คำสองง่ามสองแง่ |
น. เทฺวฬฺหกวาจา, สิเลสวากฺย., สิเลสตฺถวจน., | ถ้อยคำ | ||
คำสองนัย |
น. เทฺวฬฺหกวาจา, สิเลสวากฺย., | ถ้อยคำ | ||
คำสอน |
(ศาสนา) | น. วาท. สาสน., ลทฺธิ, ทิฏฺฐิ, | ถ้อยคำ | |
คำสอนที่สืบต่อกันมา |
น. อิติห. อิติหา, ปารมฺปริย., นิ. อิติห |
ถ้อยคำ | ||
คำสอนนอกรีต |
น. เวตุลฺลวาท. | ถ้อยคำ | ||
คำสัญญา |
ดู ข้อตกลง. | ถ้อยคำ | ||
คำสัญญาณ |
น. สญฺชานาปกวจน., อาเวณิกวจน., | ถ้อยคำ | ||
คำสัตย์ |
น. สจฺจ., สจฺจวาจา, สจฺจวจน., | ถ้อยคำ | ||
คำสัมผัส |
น. อกฺขรสมตา, วจนสมตา, | ถ้อยคำ | ||
คำสั่ง |
น. อาณา, สาสน., อาณตฺติ, นิโยค. วิธาน., นิยม. อาเทส. สนฺเทส. สิกฺขาปท., | ถ้อยคำ | ||
คำสั่งประหาร |
น. วธาณา, | ถ้อยคำ |