พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
ครองธรรม |
ค. ธมฺมิก ธมฺมธร ธมฺมฏฺฐ ธมฺมจารี | ธรรมะ | ||
ครองราชสมบัติ |
น. รชฺชานุสาสน., ก. รชฺชํ อนุสาสติ, รชฺชํ กาเรติ |
ปกครอง, ราชา | ||
ครองเมือง |
ค. นครคฺคห นครปาลก นครคุตฺติก | ปกครอง | ||
ครองเรือน |
น. ฆราวาส. ก. อชฺฌาวสติ |
ครอบครัว-ญาติ | ||
ครอบ |
ก. นิกุชฺชติ ปฏิกุชฺชติ กกิ. นิกุชฺชิต ปฏิกุชฺชิต |
|||
ครอบครอง |
น. ปริคฺคห. คหณ., ธารณ., ค. ปริคฺคาหก ธารก อธิวาสี ก. ปริคฺคหติ คณฺหาติ ธาเรติ อาวิสติ กกิ. ปริคฺคหิต |
|||
ครอบครองทรัพย์ |
ก. ปฏิปชฺชติ | เงินทอง, เจ้าของ | ||
ครอบครองสถานที่ |
ก. ปริคณฺหาติ | เจ้าของ | ||
ครอบครัว |
น. อนฺโตชน. เคหชน. กุฏุมฺพ. วํสปรมฺปรา, ค. กุลิก |
ครอบครัว-ญาติ | ||
ครอบคลุม |
ค. อุปกิณฺณ วิตฺถิณฺณ | |||
ครอบงำ |
น. อภิภว. อภิภวน., ปริยาทาน., ปริยุฏฺฐาน., ปสยฺห. สห. อชฺโฌตฺถรณ., ค. อภิภู ก. อชฺโฌตฺถรติ อติโภติ อภิภวติ อธิภวติ ปริยาเทติ ปริยาทิยติ สหติ ปสหติ ปริสหติ สำ. วเส วตฺเตติ, อิสฺสริยํ ปวตฺเตติ, อาธิปจฺจํ ปวตฺเตติ, อตฺตโน มติยา ปาเลติ กกิ. อภิภูต ปริยาทินฺน ปเรต |
|||
ครอบงำจิต |
น. ปริยาทาน., ก. ปริยาเทติ ปริยาทยติ |
|||
ครับ |
นิ. อาม อามนฺตา เอวํ | อาลปนะ | ||
ครัว |
น. มหานส., มหาสน., ปากฏฺฐาน., รสวตี, | สถานที่ | ||
ครั่ง |
น. ลาขา, ชตุ., อลตฺตก. ยาวก.
ครั่ง น. ชื่อเพลี้ยหอย… |
วัสดุ | ||
ครั่งประทับตรา |
น. ลญฺฉนลาขา, ลญฺฉนชตุ., | วัสดุ | ||
ครั่นคร้าม |
น. สารชฺช., ภย. อุตฺตาสน., อุพฺเพค. ค. ภีต อสูร อวีร |
|||
ครั่นตัว |
น. เทหรุชา, | |||
ครั้ง |
น. วาร. กาล. สมย. | เวลา, ความถี่ | ||
ครั้งก่อน |
กวิ. ปุรตฺถา | เวลา |