พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
คำสั่งศาล |
น. อาณา, สาสน., อาเทส. | ถ้อยคำ | ||
คำสั่งสอน |
น. โอวาท. อนุสตฺถิ, อนุสิฏฺฐิ, อนุสาสน., อนุสาสนี, | ถ้อยคำ | ||
คำสั่งห้าม |
(ของศาล) | น. นิเสธ. ปฏิเสธ. ปฏิพาหน., | ถ้อยคำ | |
คำสั่งห้ามฆ่า |
น. มาฆาต., | ถ้อยคำ | ||
คำสั่งให้ส่งเสบียงกองทัพ |
น. อุปกรณสมฺปาทนาย อาณา, | ถ้อยคำ | ||
คำสาบานว่าจะไม่หลบหนี |
น. อปลายนปฏิญฺญา, | ถ้อยคำ | ||
คำสาป |
น. สาป. | ถ้อยคำ | ||
คำสำนวน |
น. สิเลสวจน., | ถ้อยคำ | ||
คำสุภาพ |
น. โปรีวาจา, | ถ้อยคำ | ||
คำสุภาษิต |
น. ชนวาท. อาภาณก., วิญฺญูปเทส. การิกา, | ถ้อยคำ | ||
คำส่งท้าย |
น. นิคมนกถา, | ถ้อยคำ | ||
คำส่อเสียด |
น. เปสุญฺญ., ปิสุณา, ปิสุณาวาจา, เปสุญฺญวาท. สูจน. | ถ้อยคำ | ||
คำหยาบ |
น. นิฏฺฐุร., ผรุสวาจา, ผรุสวาท. วิโลม., | ถ้อยคำ | ||
คำหยาบโลน |
น. ทุฏฺฐุลฺล., | ถ้อยคำ | ||
คำอธิบาย |
น. ทีปนา, ปริทีปนา, เวยฺยากรณ., อตฺถวิวรณ., | ถ้อยคำ | ||
คำอธิบายผนวก |
น. อุปคนฺถ. อูนปูรณ., | ถ้อยคำ | ||
คำอธิบายศัพท์ |
น. นิฆณฺฑุ, | ถ้อยคำ | ||
คำอวยพร |
น. ธญฺญวาท. สุภาสึสนกถา, สุภาสํสา, วุฑฺฒิปตฺถนา, โสตฺถิปตฺถนา, | ถ้อยคำ | ||
คำอำลา |
น. คมนาสึสนา, โสตฺถิวาท. | ถ้อยคำ | ||
คำอุทาน |
น. อุทานวากฺย., | คำอุทาน | ||
คำอ่อนหวาน |
น. มธุรวาจา, มธุรวจน., วาจเปยฺย., วาชเปยฺย., | ถ้อยคำ | ||
คำอ่อนโยน |
น. มุทุกวาจา, | ถ้อยคำ | ||
คำเชิญ |
น. นิมนฺต. นิมนฺตน., อชฺเฌน., อชฺเฌสนา, อาราธนา, | ถ้อยคำ | ||
คำเชื่อมต่อ |
น. สนฺธาน., | ถ้อยคำ, ไวยากรณ์ | ||
คำเชื่อมประโยคที่ขัดแย้งกัน |
น. วิจฺเฉทกปท., | ถ้อยคำ, ไวยากรณ์ |