พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
คำตัดสิน |
น. นิจฺฉย. วินิจฺฉย. วินิจฺฉินน., นิยม. ตีรณา, | ถ้อยคำ | ||
คำตัดสินตามข้อเท็จจริง |
น. อธิกรณนิณฺณย. อธิกรณิกตีรณ., | ถ้อยคำ, ข้อเท็จจริง | ||
คำตัดสินลบล้างการหย่า |
น. วิวาหวิสิเลส. | ถ้อยคำ | ||
คำต่อคำ |
กวิ. ปทานุปทํ ปทโส | ถ้อยคำ | ||
คำถาม |
น. ปญฺห. ปญฺหา, อนุโยค. ปุจฺฉา, | ถ้อยคำ | ||
คำถามที่ตอบไม่ได้ |
น. อติกฐินปญฺห. | ถ้อยคำ | ||
คำถูก |
น. สุทฺธวจน., | ถ้อยคำ | ||
คำทักทาย |
น. อาโทภาสน., อาลาป. | ถ้อยคำ | ||
คำทำนาย |
น. วฺยากรณ., พฺยากรณ., อนาคตกถน., | ถ้อยคำ | ||
คำทิ่มแทง |
น. โอมสวาท. | ถ้อยคำ | ||
คำที่กล่าวมาก่อนแล้ว |
ค. ปุพฺเพวุตฺต ยถาวุตฺต | ถ้อยคำ | ||
คำที่สับสน |
น. วาจาวิกฺเขป. | ถ้อยคำ | ||
คำที่ีแสดงลักษณะโดยย่อ |
น. วิเสสน., | ถ้อยคำ | ||
คำที่เปล่งออก |
น. คิรา, | ถ้อยคำ | ||
คำที่ใช้เรียกขาน |
น. อาลปนวิภตฺติ, สมฺโพธน., | ถ้อยคำ | ||
คำที่ใส่ไว้เฉยๆ |
น. ปทปูรณ., ค. ปทปูรกวากฺยภูสก |
ถ้อยคำ | ||
คำนวณ |
น. คณน., คณนา, ปริมาณ. ปมาณกรณ., มินน., สงฺขฺยาน., ค. คณก ก. คเณติ สงฺขาติ ปฏิมาเนติ ปมาเณติ |
คำนวณ | ||
คำนวณผิดพลาด |
น. วิรทฺธคณนา, ก. วิรชฺฌิตฺวา คเณติ, อยถา คเณติ |
คำนวณ | ||
คำนวณได้ |
ค. สงฺเขยฺย | คำนวณ | ||
คำนับ |
น. โอณมน. อภิวาท. คารวาจาร. ค. โอณต ก. โอณมติ โอณาเปติ อภิวาเทติ |
|||
คำนาม |
น. นามปท., | ถ้อยคำ, ไวยากรณ์ | ||
คำนำ |
น. อุปญฺญาส. อารมฺภกา, วจีมุข., อาทิวจน., ปุพฺพิกา, มุขพนฺธ. ภูมิกา, | ถ้อยคำ | ||
คำนำหน้า |
(prefix, อุปสรรค) | น. อุปสคฺค. | ถ้อยคำ | |
คำนำหน้านาม |
(article, ~ในภาษาอังกฤษ) | น. นิพนฺธ. วิเสสลิปิ, | ถ้อยคำ | |
คำนิคม |
น. นิคมน., นิคมนกถา, | ถ้อยคำ |