พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
เวียนขวา |
น. ทกฺขิณาวฏฺฏ.., ก. ทกฺขิณํ กโรติ |
|||
เวียนประทักษิณ |
ก. ปทกฺขิณํ กโรติ | |||
เวียนรอบ |
น. ปริวตฺต. ปริวตฺตน., สมนฺตาวรณ., ปริคมน., ก. ปริวตฺตติ อนุปริยายติ, สมนฺตโต อาวรติ |
|||
เวียนวน |
ก. อนุปริยาติ อนุปริธาวติ อนุปริวตฺตติ, กุฏิลํ คจฺฉติ | |||
เวียนว่ายตายเกิด |
น. สํสรณ., สํสาร. สํสารวฏฺฏ., ค. สํสริต ก. สํสรติ |
วัฏฏสงสาร | ||
เวียนศีรษะ |
น. สมฺภม. สีสภมน., ก. สมฺภมติ |
อาการทางกาย | ||
เวียนเทียน |
ดู เวียนประทักษิณ. | |||
เวียนเป็นวงกลม |
น. วฏฺฏุลาการ. | |||
เวียนไปตาม |
ก. อนุปริยายติ ปริหรติ | |||
เวียนไปรอบๆ |
น. อาวิชฺฌติ อาวิญฺชติ | |||
เวี่ย |
ก. ธาเรติ ลคฺคติ | |||
เวไนย |
น. เวเนยฺย. | บุคคล | ||
เว่อ |
ดู เวอะหวะ. | |||
เว้น |
น. วิรติ, ปริหาร. วชฺชน., ปริวชฺชน., อุปรม. ปพฺพชฺชา, ค. วิรหิต ก. วิรมติ วชฺเชติ ปริวชฺชติ โอรมติ ปพฺพชติ กกิ. วิรต วชฺชิต ปริวชฺชิต ปพฺพชิต ฐเปตฺวา หิตฺวา วชฺเชตฺวา ปหาย นิ. วินา อญฺญตฺร |
|||
เว้นระยะ |
ก. อพฺภนฺตรํ ฐเปติ | |||
เว้นวรรค |
ก. อนฺตรํ ฐเปติ, อนาสนฺนํ กโรติ กวิ. เอกนฺตริกํ |
|||
เว้นวรรคตอน |
น. วิจฺเฉทลกฺขณโยชนา, ก. วิจฺเฉทลกฺขณานิ โยเชติ |
|||
เว้นไว้ |
ก. ชหาติ วชฺเชติ จชติ | |||
เว้ย |
นิ. อเร เร หเร เว | คำอุทาน | ||
เว้า |
ค. ปุฏาการ |