พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
เกินกำลัง |
ค. อติพล พลาตีต | |||
เกินขอบเขต |
ค. อติเวล สีมาตีต กวิ. อติเวลํ |
|||
เกินควร |
ค. อติมตฺต ปมาณาติกฺกนฺต กวิ. อติมตฺตํ อจฺจนฺตํ |
|||
เกินจะประเมินได้ |
ค. อนคฺฆ อคฺฆรหิต | |||
เกินปกติ |
ค. อจฺจนฺต อติมตฺต อุสฺสนฺน | |||
เกินพัน |
ค. ปโรสหสฺส | |||
เกินเลย |
น. อคารว. อนนุจฺฉวิกกฺริยา, | |||
เกินเวลา |
ค. อติกาล กวิ. อติกาลํ |
|||
เกินไป |
ค. อธิก อจฺจนฺต นิ. อติวิย |
|||
เกียกกาย |
น. พลาธิการก. | |||
เกียจคร้าน |
น. อลสน., อาลสฺย., อาลสฺส., โกสชฺช., ตนฺทิ, ตนฺทน., อนุฏฺฐาน., มนฺทิย., ค. มนฺท อลส กิลาสุ กุสีต ตนฺทิต ตนฺที อนุฏฐหาน กิจฺจวิมุข อกิญฺจิกร อนุสฺสาห อนุสฺสุก อกมฺมสีลี กฺริยาวิรหิต อนเปกฺขิต ก. อาลสฺเยน กาลํ เขเปติ |
|||
เกียด |
น. ขลมชฺฌถมฺภ. | |||
เกียดกัน |
ดู กัน, ขัดขวาง | |||
เกียรติ |
น. กิตฺติ, | |||
เกียรติคุณ |
น. กิตฺติ, กิตฺติสทฺท. กิตฺติคุณ. นิคฺโฆส. วิสฺสุติ, อภิญฺญาณ., | |||
เกียรติยศ |
น. กิตฺติ, ยส. ปสิทฺธิ, สิโลก. สมฺมาน., | |||
เกียรติศักดิ์ |
น. สตฺติ, ปภาว. ปตาป. พล., เตช. มเหสกฺขตา, | |||
เกียร์ |
(gear) | น. สงฺฆฏฺฏิตจกฺกทฺวย., | ||
เกี่ยงกัน |
ก. กลหํ กโรติ | |||
เกี่ยว |
น. ลว. อภิลาว. ลวน., ทาน., ทายน., ลายน., ค. ทาต ลายก ลาวก ก. ทายติ ลายติ ลาวติ ลุนาติ ฉินฺทติ กกิ. กนฺติตสญฺฉินฺน ลูน |