พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
ขัน |
(ทำให้แน่น) | ก. ฆฏฺเฏติ อาพนฺธติ | ||
ขัน |
(ภาชนะ) | น. สราว. สราวก. มลฺลก. อุทกสราวก. จสก. ปานียถาลก., วราก. สรก. | ||
ขันคู |
น. กูชติ อุปกูชติ นิกูชติ | |||
ขันชะเนาะ |
ก. นทฺธึ อาพนฺธติ | |||
ขันด้วยตะปูควง |
ก. วฺยาวฏฺฏนิยา อาพนฺธติ | |||
ขันติ |
ดู อดทน. | บุญกุศล | ||
ขันทอง |
น. สุวณฺณสรก. | ภาชนะ | ||
ขันที |
น. โสวิทลฺล. กญฺจุกี. ปณฺฑก. วสฺสวร. นปุํสก. | บุคคล | ||
ขันธ์ |
น. ขนฺธ. ภูต. โวการ. อุปธิ. อุปาทิ, | ธรรมชาติ, ร่างกายและส่วนประกอบ | ||
ขันธ์ห้า |
น. ขนฺธปญฺจก., สกฺกาย. | ธรรมชาติ, ร่างกายและส่วนประกอบ | ||
ขันน้อต |
ก. สณฺฑาเสน อาวฏฺเฏติ | |||
ขันน้ำ |
น. สราว. สราวก. มลฺลก. อุทกสราวก. จสก. ปานียถาลก., วราก. สรก. | ภาชนะ | ||
ขันสกรู |
ก. วฺยาวฏฺฏนิยา อาพนฺธติ | |||
ขันสมอ |
ก. เกนิปาตํ อุพฺพาหติ
ขันสมอ ก. หมุนเครื่องเอาสมอขึ้น. |
|||
ขันสู้ |
ค. อทีน อปฺปฏิวาน อนิวตฺต | |||
ขันเกลียว |
ก. วฺยาวฏฺฏนิยา อาพนฺธติ | |||
ขันแข็ง |
ดู ขยัน. | |||
ขันโตก |
น. มโฬริกา,
ขันโตก (ถิ่น-พายัพ) น. ภาชนะทำด้วยไม้กลึง… |
ภาชนะ | ||
ขับ |
(~รถ/เรือ/สัตว์) | น. ปาชน., สารณ., ก. ปาเชติ สาเรติ สญฺจาเลติ อภิกฺกมาเปติ |
||
ขับกล่อม |
น. อภิคีต., |