พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
สะอื้น |
น. คคฺคท. ก. สคคฺคทํ โรทติ |
|||
สะเก็ด |
น. ปปฏา, ปปฏิกา, ปปฺปฏิกา, สลิกา, หีร., | |||
สะเก็ดดาว |
น. นโภคามีวตฺถุ., | |||
สะเก็ดหิน |
น. สิลาปปฏิกา, | |||
สะเก็ดแผล |
น. วณกปาล. | |||
สะเก็ดไฟ |
น. ผุลิงฺค., วิปฺผุลิงฺค., ปปฺปฏิกา, | |||
สะเก็ดไม้ |
น. ฉลฺลิ., ชลฺลิ., | |||
สะเงาะสะแงะ |
ค. อสณฺฐาปิต ปจล | |||
สะเดา |
น. อริฏฺฐ. นิมฺพ. ปุจิมนฺท. โกล. | พืช, ไม้ต้น | ||
สะเดาะ |
ก. โมเจติ อปเนติ | |||
สะเดาะเคราะห์ |
ก. ภูตาเวสา โมเจติ, มนฺเตหิ ภูเต อปเนติ | |||
สะเด็ด |
ก. สุกฺขติ ปจฺฉิชฺชติ | |||
สะเต๊ะ |
ก. องฺคารปกฺกสูกราทิมํส. | |||
สะเทิน |
(ก้ำกึ่ง) | น. สาสงฺกาวตฺถา, | ||
สะเทินน้ำสะเทินบก |
ค. ถลชลจารี ถลชลโคจร | |||
สะเทิ้นอาย |
ดู ขวยเขิน. | |||
สะเทือน |
ดู สั่นสะเทือน. | |||
สะเทือนขวัญ |
ค. ภยานก ภยากร เภรว | |||
สะเทือนอารมณ์ |
ค. หทยงฺคม | |||
สะเทือนเลื่อนลั่น |
ก. สมฺปกมฺปติ |