พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
สะกิดใจ |
น. โจทนา, อาเวทน., นิเวทน., ปุเรตรญาปน., ก. โจเทติ สาเรติ |
|||
สะคราญ |
ดู งาม, สวย | |||
สะคร้อ |
ดู ตะคร้อ. | |||
สะดวก |
น. สุข., อนุจฺฉวิกตา, ผาสุ, ค. สุข สปฺปาย ผาสุก อนุจฺฉวิก อนุกูล อพาธ นิรคฺคล อสชฺชมาน |
|||
สะดวกสบาย |
ดู สะดวก. | |||
สะดิ้ง |
ดู ดัดจริต. | |||
สะดึง |
น. กฐิน., | |||
สะดือ |
น. นาภิ, นาภี, ตุนฺทิล. ตุนฺที. ปาณฺยงฺค., | |||
สะดือทะเล |
น. สลิลพฺภม. | |||
สะดุด |
(เสียหลัก) | น. ขลน., ปกฺขลน., ก. ขลติ ปกฺขลติ |
||
สะดุด |
(ชะงัก) | น. วิราม. วิรมณ., ฐิติ,ก. วิรมติ ฐเปติ | ||
สะดุด |
(ขัดข้อง) | ค. สชฺชมาน ก. สชฺชติ |
||
สะดุดตา |
ค. ทสฺสนีย สุปากฏ ปฺลวงฺคม มุขฺย | |||
สะดุดหู |
ค. สวนีย โสตพฺพ | |||
สะดุดใจ |
น. เลสมตฺตชานน., สํสยชานน., | |||
สะดุ้ง |
น. ฉมฺภ. ฉมฺภน., อาตงฺค., อุตฺราส. อุตฺรสฺติ, อุตฺตาส. อุตฺตาสน., อุพฺเพค. พฺยถน., ปริตสฺสนา, สนฺตาส. ก. ฉมฺภติ ตสติ อุตฺตสติ ปริตสฺสติ |
|||
สะดุ้งกลัว |
น. อุตฺราส. อุตฺรสฺติ, | |||
สะตุ |
ก. ภสฺมีกโรติ, จุณฺณตฺตํ ปาเปติ
สะตุ ก. แปรรูปลักษณะของบางอย่าง เช่นเกลือ… |
|||
สะทกสะท้าน |
น. อุตฺตาสน., อุพฺเพค. ภย., ค. อุพฺพิคฺค ภยานก เภรว ก. อุตฺตสติ |
|||
สะท้อน |
ก. ปจฺจาวตฺตติ ปฏินิวตฺตติ ปราวตฺตติ โอสกฺกติ |