พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
วุ่นวายใจ |
ค. อติกมฺปิต สงฺขุภิต จินฺตาปร จินฺตากุล อวูปสนฺตจิตฺต | อารมณ์ความรู้สึก | ||
วุ้ง |
น. นมิฏฺฐาน., วิวิตฺตตฏ. ค. ปุฏาการ |
|||
วุ้น |
น. มิญฺช., ยูส. มิญฺชสทิสวตฺถุ., | อาหาร | ||
วุ้นเส้น |
น. มิญฺชสุตฺต., | อาหาร | ||
วุ้ย |
อุ. ธิ! ธิรตฺถุ! | คำอุทาน | ||
วูบ |
(หน้ามืด) | น. กาลิกมุจฺฉา, | อาการทางกาย | |
วูบ |
สำ. ขิปฺปํ อุชฺชลิตฺวา นิพฺพาติ | |||
วูบวาบ |
ค. สมุชฺชล จลชฺชุติก | |||
วู่วาม |
น. อกฺขนฺติ, อสหนตา, ค. อสหมาน อติอุสฺสุก อติสาหสิก อนิสมฺมการี อสเมกฺขการี |
ลักษณะนิสัย | ||
วโรดม |
ค. วรุตฺตม | |||
ว่องไว |
น. อกุสีตตา, เนปุณฺณ., ลหุตา, ค. อกุสีต คุณ เฉก ทกฺข นิปุณ กุสล สีฆ ปาฏว สีฆคติก กวิ. สีฆํ ตุริตํ ลหุํ ตุวฏํ |
|||
ว่อน |
กวิ. อปราปรํ | |||
ว่า |
ก. โอวทติ อนุสาสติ กเถติ วาเจติ | |||
ว่ากล่าว |
น. อุปวาท, อุปารมฺภ. ค. อุปวชฺช โจเทตพฺพ คารยฺห ก. อุปวทติ ปฏิโจเทติ |
|||
ว่ากล่าวตักเตือน |
น. โอวาท. อนุสาสน., | |||
ว่ากล่าวรุนแรง |
ก. กกฺกสวาจํ ภาสติ | |||
ว่าการ |
(การ) | น. ปาลน., ปสาสน., วิจารณ., | ||
ว่าการ |
(คน) | น. ปาลก. ปสาสก. กิจฺจาธิการี. | ||
ว่าขาน |
ดู ว่ากล่าว. | |||
ว่าความ |
น. ปรตฺถํ วทติ, อฏฺฏํ ตีเรติ |