พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ล่าม |
(คน) | น. อนุวาที. ภาสานุวาทก. ภาสาปริวตฺตก. | ||
ล่าม |
(ผูก) | น. พนฺธน., ก. พนฺธติ |
||
ล่ามโซ่ |
น. นิคฬพนฺธน., ก. โรเธติ นิคเฬติ, นิคเฬหิ พนฺธติ, สงฺขลิกาหิ พนฺธติ |
|||
ล่าสัตว์ |
น. มิคว. มิควา, วาช. ก. มิควธํ กโรติ |
|||
ล่าสุด |
ค. สพฺพปจฺฉิม | |||
ล่ำ |
ค. ปีน ถูล ถุลฺล ปีวร วฐร | |||
ล่ำสัน |
น. พล., ถูลตฺต., กายพลยุตฺตตา, ค. ถูล ถูลกาย วฐร มหากาย มหาพล วิสาลเทห ทฬฺหสรีร ทฬฺหกาย ถูลสรีร |
|||
ล้น |
ค. สมาธิก ก. คลติ ปคฆรติ, พหิ ปตติ, พหิ นิคจฺฉติ |
|||
ล้นหลาม |
ค. พหุล สมฺพหุล อเนก อติพหุล | |||
ล้นเหลือ |
ดู มากมาย. | |||
ล้ม |
น. ปตน., นิปตน., ก. ปปตติ นิปตติ, สหสา ปตติ |
|||
ล้มกะทันหัน |
สำ. ขลนฺโต ยาติ | |||
ล้มคว่ำ |
ก. อโธมุขี นิปตติ | |||
ล้มทั้งยืน |
สำ. ฐิโตว นิปตติ | |||
ล้มระเนระนาด |
ค. สมฺปมทฺทิต ก. สงฺกุลา ปตนฺติ |
|||
ล้มลง |
ก. ปตติ นิปตติ ปภสฺสติ | |||
ล้มลงดังป้าบ |
สำ. สทฺทายนฺโต ปตติ | |||
ล้มลงบน |
ก. อาปตติ | |||
ล้มละลาย |
น. หตวิภวตา, นฏฺฐธนตา, ขีณธนตา, ปริหานิ, อิณโสธนาสกฺยตา, ค. ขีณวิภว อิณโสธนกฺขม ก. อิณโสธนาสกฺยตํ ปาปุณาติ |
|||
ล้มล้าง |
(~การปกครอง) | ก. อุมฺมูเลติ วินาเสติ วิปริวตฺเตติ |