พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ล้าน |
(จำนวน) | น. ทสสตสหสฺส., ทสลกฺข., | ||
ล้าน |
(ศีรษะ) | ค. ขลฺลาต ภณฺฑุ มุณฺฑ มุณฺฑก | ||
ล้าสมัย |
ค. อตีตกาลิก ปริชิณฺณ อทฺธคต กาลาตีต ปริโภคชิณฺณ | |||
ล้าหลัง |
น. วิลมฺภน., โอลียน., โอสกฺกน., ค. โอลีนวุตฺติก หานภาคิย ก. โอหียติ อวสีทติ |
|||
ล้ำ |
(ยื่น) | น. พหินิคฺคม. พหิปสารณ., | ||
ล้ำ |
(ยิ่ง) | ค. อติมตฺต พาฬฺห อุกฺกฏฺฐ ภิยฺโย ปหูต อธิก อุป. อธิ อภิ อติ | ||
ล้ำค่า |
ค. อนคฺฆ | |||
ล้ำยุค |
ค. สมยาตีต | |||
ล้ำลึก |
ค. คุฬฺห สุขุม อนุตฺตาน อติคมฺภีร | |||
ล้ำหน้า |
ค. อจฺจาธุนิก นวตฺตคามี ก. อติวตฺตติ |
|||
ล้ำหน้ากว่า |
ค. อติกฺกมิตฺวา ยาติ, อติกฺกมติ, วิสิฏฺฐตฺตํ ยาติ | |||
ล้ำเลิศ |
ดู เลิศ, ดีเลิศ, ประเสริฐ | |||
ล้ำเส้น |
ก. อติกฺกมติ อติสรติ | |||
ฦๅชา |
ค. วิสฺสุต ปญฺญาต อภิญฺญาต วิทิต สุปากฏ | |||
ฦๅสาย |
น. ขตฺติย. อิสฺสร. | |||
วก |
ก. อาวตฺตติ อาวฏฺฏติ | |||
วกกลับ |
น. ปจฺจาวตฺตน., ปฏินิวตฺตน., ปจฺจาคมน., ก. ปจฺจาวฏฺฏติ ปจฺจาวตฺตติ |
|||
วกวน |
น. อาวฏฺฏ., อาวฏฺฏน., อาวตฺติ, ค. วงฺกพหุล |
|||
วกเวียน |
ดู คดเคี้ยว. | |||
วง |
(วงล้อม) | น. ปริกฺเขปน., ปริกฺเขป. ปริวาร. ก. ปริกฺขิปติ รุนฺธติ โรเธติ ปริวาเรติ |