บุคคล

ศัพท์ไทย ศัพท์บาลี หมวดหมู่
ผู้สอนธรรม น. ธมฺมภาณก. ธมฺมปาฐก. บุคคล, ธรรมะ
ผู้สะสมของเก่า น. ปุราตตฺตคเวสก. บุคคล
ผู้สังเกตการณ์ น. สมีปฏฺฐายี. อนุปสฺสี. บุคคล
ผู้สันโดษ ค. สนฺตุฏฺฐ สนฺตุสฺสก บุคคล
ผู้สัมภาษณ์ น. สมฺภาสก. สากจฺฉก. บุคคล
ผู้สั่งการ น. อาณาปก. บุคคล
ผู้สำเร็จการศึกษา ค. อนฺตคู ปารคู บุคคล
ผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน น. ราชปฏินิธิ. บุคคล
ผู้สืบทอด ค. อนนฺตราคต อนุกฺกมปฺปตฺต บุคคล
ผู้สืบทอดมรดก น. ทายาท. บุคคล
ผู้สืบทอดมรดกธรรม น. ธมฺมทายาท. บุคคล
ผู้สืบทอดศาสนา น. สาสนทายาท. บุคคล
ผู้สืบสกุล น. กุลีน. ปชา, กุลวํส. บุคคล
ผู้สืบสวน น. อนุวิชฺชก. สมนฺเนสก. บุคคล
ผู้สื่อข่าว (ทำข่าว) น. สนฺเทสหร. สนฺเทสเปสก. อาหรณก. สาสนเปสก. นิเวทก. บุคคล
ผู้สื่อข่าว (หาข่าว) น. ปวตฺติหารี. ปตฺติกสมฺปาทก. บุคคล
ผู้สูงกว่ามนุษย์ ค. ทิปทุตฺตม บุคคล
ผู้สูงอายุ ดู คนแก่. บุคคล, แก่ชรา
ผู้ส่งข่าว น. ทูต. สนฺเทสหร. เปสฺส. บุคคล
ผู้ส่งสาร น. ทูต. สนฺเทสหร. เปสฺส. บุคคล