บุคคล
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | |
|---|---|---|---|
| คนโมโหร้าย | น. อติโกธน. | บุคคล, ลักษณะนิสัย | |
| คนโอ้อวด | น. วิกตฺถี. สฐ. | บุคคล, ลักษณะนิสัย | |
| คนใกล้ชิด | น. ปิยตมปุคฺคล. | บุคคล | |
| คนใจบุญ | น. ปรหิตการี. โลกตฺถจารี. ปรานุกมฺปี. | บุคคล, ลักษณะนิสัย | |
| คนใช้ (~ชาย) | น. กึกร. กิงฺกร. ทาส. เจฏก. เจตก. เปสฺส. ภจฺจ. ปริจาริก. ภฏ. ภตก. ปริจรณก. มูลิก. อนุชีวี. เปสนกร, ปเหณก. เสวก. ปทาติภฏ. เคหปาลก. | บุคคล, อาชีพ | |
| คนใช้ (~หญิง) | น. ธาตี, ทาสี, ปริจาริกา, | บุคคล, อาชีพ | |
| คนใช้ประจำบ้าน | น. เคหเสวก. | บุคคล, อาชีพ | |
| คนใน | น. อนฺโตชน. | บุคคล | |
| คนใบ้ | น. มูค. สุญฺญวจ. | บุคคล, อาชีพ | |
| คนใบ้และหูหนวก | น. มูคพธิร. | บุคคล, อาชีพ | |
| คนใส่ร้ายป้ายสี | น. อุสูยก. ทูสก. | บุคคล, ดีชั่ว | |
| คนใหญ่คนโต | น. อคฺคญฺญ. มุขฺยปทฏฺฐ. | บุคคล | |
| คนให้สัญญาณ | น. สญฺญาทายก. | บุคคล | |
| คนไกล่เกลี่ย | ค. สนฺธาตุ สนฺธานกร มชฺฌวตฺตี อนฺตราวตฺตี สมฺพนฺธตาวาที สามคฺคีสาธก | บุคคล | |
| คนไข้ | น. คิลาน. โรคี. ค. คิลาน พฺยาธิต อาตุร อาพาธิก สชฺชร อาตงฺกี อกลฺลก |
บุคคล, อาการทางกาย, โรค | |
| คนไม่มีขนตา | น. นิปฺปมุขกฺขิ. | บุคคล, ลักษณะทางกาย | |
| คนไม่มีประสบการณ์ | ค. สุขวญฺจิย | บุคคล | |
| คนไม่เต็มเต็ง | น. ทนฺธปุคฺคล. | บุคคล, พิการ | |
| คนไม่เสพของมึนเมา | น. มชฺชปฏิเสธี. ค. มชฺชวิรต |
บุคคล, สุราเมรัย | |
| คนไม่เอาถ่าน | น. นิรตฺถกปุคฺคล. | บุคคล, ลักษณะนิสัย |