พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | |
|---|---|---|---|
| กระจายออก | น. นิกฺกรณ., ก. นิกฺกิรติ |
||
| กระจายออกไป | ก. ปตฺถรติ | ||
| กระจายอำนาจ | น. อธิการสงฺกามน., ก. ปธานฏฺฐานตฺตํ อปเนติ |
||
| กระจายเสียง | ก. ปกาเสติ, สทฺทํ อนุสฺสาเวติ | ||
| กระจิด | ดู เล็กน้อย.
กระจิด ว. เล็กน้อย เช่น ตัวกระจิดนิดกว่าแมว… |
ขนาด | |
| กระจิดริด | ค. อติขุทฺทก | ขนาด | |
| กระจิบ (นก~) | น. วฏฺฏก. | สัตว์, นก | |
| กระจิ๋วหริว | ค. อติขุทฺทก | ขนาด | |
| กระจุก | น. ถพก. ปิณฺฑิ, โคจฺฉก.
กระจุก น. สิ่งที่รวมกันอยู่เป็นกลุ่ม,… |
||
| กระจุกกระจิก | ดู เบ็ดเตล็ด.
กระจุกกระจิก ว. เล็ก ๆ น้อย ๆ, เบ็ดเตล็ดคละกัน… |
||
| กระจุกผม | น. สิขา, สิขณฺฑ. กจกลาป. เกสวฏฺฏิ, | ||
| กระจุกหญ้า | น. ติณกรล., | ||
| กระจุบกระจิบ | สำ. ปุนปฺปุนํ ภุญฺชติ
กินจุบกินจิบ |
||
| กระจุยกระจาย | ค. อากุลวฺยากุล | ||
| กระจุ๋งกระจิ๋ง | สำ. มนฺทสทฺเทน สลฺลปนฺติ
กระจุ๋งกระจิ๋ง ก. พูดกันเบา ๆ… |
||
| กระจุ๋มกระจิ๋ม | ค. ปณีต สุขุม โกมล | ||
| กระจู๋กระจี๋ | ดู กระจุ๋งกระจิ๋ง. กระจู๋กระจี๋ ก. พูดกันเบา ๆ ด้วยอาการสนิทสนม,… | ||
| กระจ่า | น. ทพฺพิ, ทพฺพี, กฏจฺฉุ. อุฬุงฺก.
กระจ่า น. เครื่องใช้ตักแกงหรือตักข้าว… |
อุปกรณ์, เครื่องครัว | |
| กระจ่าง | ค. ปสนฺน วิมล วิสท ปากฏ รํสิก ปชฺชลิต อุชฺชล สปฺปภ | ||
| กระจ้อน | ค. อณุ อนุ ขุทฺทก จุล จุลฺล จุฬจูฬ ขุชฺช | ขนาด |