พจนานุกรมธาตุ

ทายติ โวทายติ โวทานํ

• โวทานํ  กน. โวทาน, ความหมดจด, ความบริสุทธิ์ หรือ เครื่องบริสุทธิ์.

ทาเขติ.

ทาขติ

ทาฆติ. 
นิทาโฆ, นิทโฆ, นิทาฆสมโย ความร้อน, ฤดูร้อน.

ทาฆติ นิทาโฆ

• นิทาโฆ  ป. นิทาฆสมัย, ฤดูร้อน [นิ+ทาฆ].

ทานติ. 
อปทานํ ความไม่ขาดสาย. 
สปทานจารี ผู้เที่ยวไปตามลำดับ.

ทานติ ทานํ

• ทานํ  กน. ความขาด, ความเป็นท่อน.

ทายเต. 
ทาโย ทรัพย์มรดก. 
ทายํ ทาตพฺพํ อาททาติ คณฺหาตีติ ทายาโท ผู้รับทรัพย์มรดก.

ทาสติ. ทาสยติ.

ทาสุณาติ.

ทาสฺณาติ

ทาสติ

ทาหติ.

ทาหติ

ทาฬเต.

ทาฬติ

ทิกฺขติ. 
ทิกฺขา การบูชา, การเซ่นสรวง. 
ทิกฺขิโต ชโน. 
ทิกฺขเต ยญฺญิโก. 
ทิกฺขเต ปุตฺตํ วิปฺโป. 
ทิกฺขเต ปณฺฑิโต ชนํ.

ทิกฺขณาติ.

ทกฺขติ ทกฺขิโต  ทิกฺขติ ทิกฺขิโต

• ทกฺขิโต ทิกฺขิโต ค. บรรพชิต, ผู้บวช, ผู้ประพฤติพรต. 
  อา. คนฺโธ อิสีนจิรทกฺขิตานํ กายา จุโต คจฺฉติ มาตุเลน
  กลิ่นของฤษี ท. ผู้บวชนาน หรือ ประพฤติพรตนาน ย่อมฟุ้งไปจากกายโดยลม.
  'จิรทกฺขิตานํ=จิรปพฺพชิตานํ' - ส.

ทิกฺขุณาติ

ทิจติ

ทิปฺปติ ทีโป ปทีโป

• ทีโป ปทีโป  ป. ประทีป, ไฟ

ทิผติ, ทิมฺผติ.

เทผติ เทโผ

ทิมฺพติ ปตฺโต ปิตรํ.