พจนานุกรมธาตุ
ธาตุ Sort descending | อรรถ | ตัวอย่าง | หมวดธาตุ | |
---|---|---|---|---|
ตจ |
สํวรเณ (รกฺขเณ) สังวร, ป้องกัน, รักษา |
ตจติ ตโจ
|
ภู (อ) [ธป] |
|
ตจฺจ |
หึสายํ เบียดเบียน |
ภู (อ) | ||
ตจฺจ |
หึสายํ เบียดเบียน |
ตจฺจติ |
ภู (อ) [ธป] |
|
ตจฺฉ |
ตนุกเร ถาก, ไส, ทำให้บาง |
ตจฺฉติ. |
ภู (อ) | |
ตจฺฉ |
ตนุกรเณ ถาก, ไส, 'ทำให้บาง' |
ตจฺฉติ ตจฺฉโก
|
ภู (อ) [ธป] |
|
ตชฺช |
ภสฺสเน ด่าว่า, ข่มขู่ |
ตชฺชติ. |
ภู (อ), จุร (เณ ณย) | |
ตชฺช |
ภสฺสเน [ตก, หล่น; กล่าว; ส่องสว่าง] |
ตชฺชติ * [ตชฺช ธาตุนี้] ส. เป็น ลช ลาช ตชฺช ภสฺสเน ลชติ, ลาชติ, ตชฺชติ |
ภู (อ) [ธป] |
|
ตชฺช |
สนฺตชฺชเน ข่มขู่, คุกคาม |
ตชฺเชติ ตชฺชยติ สนฺตชฺเชติ สนฺตชฺชยติ สนฺตชฺชิโต |
จุร (เณ ณย) [ธป] |
|
ตญฺจ |
ยายเน ไป |
ภู (อ) | ||
ตญฺจุ |
คติยํ ไป, ถึง, เป็นไป |
ตญฺจติ |
ภู (อ) [ธป] |
|
ตญฺชุ |
สงฺโกเจ เบี้ยวบูด, หดตัว |
ตญฺชติ. |
รุธ (ํอ) | |
ตฏ |
อาฆาเต อาฆาต |
ตาฏยติ, ตาฏยเต. |
จุร (เณ ณย) | |
ตฏ |
อุสฺสเย สูงขึ้น, ชัน |
ตฏติ. |
ภู (อ) | |
ตฏ |
อุสฺสเย (อาโรเห) สูงขึ้น, ชัน |
ตฏติ ตโฏ คิริตโฏ นทีตโฏ ตโฏ-ตฏี-ตฏํ
|
ภู (อ) [ธป] |
|
ตฑิ |
ตาฬนจาเลสุ ทุบ, ตี; หวั่นไหว |
วิเสเสน วิญฺญูนํ หทยํ ตณฺฑติ กมฺเปตีติ วิตณฺโฑ, วาโท, |
ภู (อ) | |
ตฑิ |
ตาฬเน เคาะ, ตี, ประหาร |
ตณฺฑติ วิตณฺฺฑติ วิตณฺฑา
|
ภู (อ) [ธป] |
|
ตติ |
ธารเณ ทรงไว้ |
ตนฺเตติ, ตนฺตยติ. |
จุร (เณ ณย) | |
ตถ |
ตจเฉ ถูกต้อง |
ตถติ. |
ภู (อ) | |
ตทิ |
เจตาลสฺยโมหานาทรหึสเน พยายาม; เกียจคร้าน; หลง; ไม่เอื้อเฟื้อ; เบียดเบียน |
ตนฺทติ. |
ภู (อ) | |
ตทิ |
เจตายํ คิด, รู้, จงใจ |
ตนฺทติ ตนฺทิ |
ภู (อ) [ธป] |
|
ตทิ |
หึสา; อนาทเรสุ เบียดเบียน; ไม่เอื้อเฟื้อ, ไม่ใส่ใจ, คร้าน |
ตนฺทติ ตนฺที ททฺทุ
|
จุร (เณ ณย) [ธป] |
|
ตทฺท |
หึสายํ เบียดเบียน |
ภู (อ) | ||
ตทฺท |
หึสายํ เบียดเบียน |
ตทฺทติ |
ภู (อ) [ธป] |
|
ตนุ |
วิตฺถาเร ขยาย |
ตโนติ, ตนุเต. |
ตน (โอ ยิร) | |
ตนุ |
อุปการสทฺธาฆาตุปตาปรเวสุ อุปการะ; ทำลาย ศรัทธา; ให้เดือดร้อน; ร้อง |
ตนติ. |
ภู (อ), จุร (เณ ณย) |