พจนานุกรมธาตุ
ธาตุ Sort descending | อรรถ | ตัวอย่าง | หมวดธาตุ | |
---|---|---|---|---|
ขิป |
ฉฑฺฑเน ทิ้ง, ขว้าง, โยน |
ขิปติ ขิตฺตํ อุกฺขิปติ วิกฺขิปติ อวกฺขิปติ สงฺขิปติ ปกฺขิปติ นิกฺขิปติ
|
ภู (อ) [ธป] |
|
ขิป |
อพฺยตฺตสทฺเท 'ออกเสียงไม่ชัด,' ไอ, จาม |
ขิปติ ขิปิตสทฺโท อา. ยทา จ ธมฺมํ เทเสนฺโต ขิปิ โลกคฺคนายโก
|
ภู (อ) [ธป] |
|
ขิป |
เปรเณ ทำให้ละเอียด, บด |
ขิปฺปติ ขิปฺปํ
* สํ. กฺษิปฺ เปฺรรเณ to throw, to cast. ความว่า โยนไป. ขว้างไป. |
ทิว (ย) [ธป] |
|
ขิป |
เขเป ขว้างไป, เหวี่ยงไป |
ขิปุณาติ ขิปํ*
* ในคราวพิมพ์ครั้งที่ 3 นี้ ได้ที่มาในเอกงฺคุตฺตร 20/44 |
สุ (ณุ ณา อุณา) [ธป] |
|
ขิป |
เปรเณ [ทำให้ละเอียด, บด] |
เขเปติ เขปยติ |
จุร (เณ ณย) [ธป] |
|
ขิปิ |
คตฺยํ ไป, ถึง, บรรลุ |
ขิมฺปติ. |
ภู (อ) | |
ขิปิ |
คติยํ ไป, ถึง, เป็นไป |
ขิมฺปติ |
ภู (อ) [ธป] |
|
ขิล |
กฐินตฺเต กระด้าง, แข็ง |
ขิลติ. |
ภู (อ), ทิว (ย) | |
ขิล |
กาฐินฺเน แข็ง, กระด้าง
|
|
ภู (อ) [ธป] |
|
ขิวุ |
นิรสฺสเน ละทิ้ง, สลัดทิ้ง |
เขวติ, ขิวติ. |
ภู (อ), ทิว (ย) | |
ขิวุ |
นิทสฺสเน อ้าง, อ้างถึง, เป็นตัวอย่าง |
เขวติ |
ภู (อ) [ธป] |
|
ขิวุ |
นิทสฺสเน อ้าง, อ้างถึง, เป็นตัวอย่าง |
ขิพฺพติ |
ทิว (ย) [ธป] |
|
ขี |
ขเย สิ้นไป |
ขยติ, ขียติ. ขโย, ขียนํ. ขํ ความสิ้นไป, ว่าง, ฟ้า. |
ภู (อ), ทิว (ย), สุ (ณุ ณา อุณา) | |
ขี |
วเธ ฆ่า, เบียดเบียน |
ขยติ, ขียติ. |
ภู (อ) | |
ขี |
ขเย สิ้น, เสื่อม |
ขียติ ขโย ขียนํ ขํ
|
ภู (อ) [ธป] |
|
ขี |
นิวาเส อยู่, อาศัย |
ขียติ-ขิยฺยติ ขยํ ขํ
|
ภู (อ) [ธป] |
|
ขี |
นิวาส; โกธ; หึสาสุ อยู่; โกรธ; เบียดเบียน |
ขียติ-ขิยฺยติ |
ทิว (ย) [ธป] |
|
ขี |
ขเย สิ้น, เสื่อม |
ขีโณติ-ขีณาติ ขีโณ สงฺขโย อา. |
สุ (ณุ ณา อุณา) [ธป] |
|
ขีช |
หิกฺกมฺหิ สะอึก |
ภู (อ) | ||
ขีล |
ปติตฺถมฺเภ 'แข็งเฉพาะ,' ค้ำจุน, อุดหนุน |
ขีลติ |
ภู (อ) [ธป] |
|
ขีว |
ทปฺเป เย่อหยิ่ง |
ภู (อ) | ||
ขีวุ |
มเท เมา, มัวเมา, ประมาท |
ขีวติ |
ภู (อ) [ธป] |
|
ขีฬ |
วิหาเร 'ใจอยู่,' เล่น, เพลิน |
ภู (อ) [ธป] |
||
ขุ |
สทฺเท เปล่งเสียง, ร้อง |
ขวติ. |
ภู (อ) | |
ขุ |
อุทฺธารฉาทเนสุ นำออก, ยกขึ้น, ถอนออก; ปกปิด |
ขุนาติ, ขุนนฺติ. |
สุ (ณุ ณา อุณา), กี (นา) |