พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
อธิบดี |
น. อธิปติ. อธิป. อธิปก. อธิการี. ปาลก. อธิปาล. ปสาสก. ปมุข. นายก. | |||
อธิบดีกรมพิทักษ์ทรัพย์ |
น. อิณโสธนาธิการี. | |||
อธิบดีกรมราชทัณฑ์ |
น. การาคาราธิปติ. | |||
อธิบดีกรมอัยการ |
น. ปธานนีติเวที. | |||
อธิบาย |
น. อธิปฺปาย. โชตน., โชตนา, วิญฺญตฺติ, ญาปน., ทิสน., ทีปนา, นิคมน., นิทสฺสน., วณฺณนา, วิภาวน., วฺยากรณ., วิสทีกรณ., ก. โชเตติ ญาเปติ สนฺทสฺเสติ นิทฺทิสติ นิทสฺเสติ ทีเปติ วิภชติ วิภาเวติ โวหรติ วณฺเณติ วิตฺถาเรติ |
|||
อธิบายความ |
น. โยชนา, อตฺถโยชนา, อตฺถวณฺณนา, วิยาขฺยาน., ก. โยเชติ |
|||
อธิบายบท |
น. ปทวณฺณนา, | |||
อธิบายอย่างละเอียด |
ก. อติทิสติ วิกาเสติ วิตฺถมฺเภติ | |||
อธิบายไม่ได้ |
ค. ทุรวโพธ อวฺยากรณีย | |||
อธิป |
น. อธิป. (ดู เจ้านาย) | |||
อธิปัตย์ |
น. อาธิปจฺจ., | |||
อธิปไตย |
น. อธิปเตยฺย., อธิปฺปเตยฺย., | |||
อธิษฐาน |
น. อธิฏฺฐาน., ก. อธิฏฺฐหติ |
|||
อธิษฐานขอ |
น. อภิชปฺปา, ค. อภิชปฺป ก. อภิชปฺปติ |
|||
อธึก |
ค. อธิก | |||
อนงค์ |
ดู นาง, นางงาม | |||
อนรรฆ |
ค. อนคฺฆ | |||
อนวฏฺฐิต |
ก. โทลายติ ปกมฺปติ | |||
อนัตตา |
น. อนตฺตา, | กฎธรรมชาติ | ||
อนันต์ |
ค. อนนฺต อติพหุล | |||
อนาคต |
น. อนาคตกาล. อายติ, นิ. ปุรา |
|||
อนาคามี |
น. อนาคามี. | บุคคล, นักบวช-ผู้ประพฤติธรรม, อริยะ | ||
อนาจาร |
น. อนาจาร. ปาปจริยา, ค. ลามก ลชฺชนีย ชิคุจฺฉนิย คารยฺห กุจฺฉิต |
|||
อนาถ |
น. การุญฺญ., ทยา, สํเวค. ค. อนาถ |
|||
อนาถา |
ค. อนาถ อสรณ อปฺปติฏฺฐ |