พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
รู้สึกขอบคุณ |
น. กตญฺญุตา, ถุติปรตา, ค. กตญฺญู ถุติปร |
|||
รู้สึกตัว |
ก. สมฺปชานาติ, สตึ ปฏิลภติ | |||
รู้สึกตัวเล็กน้อย |
ค. อฑฺฒมุจฺฉิต | |||
รู้สึกปลื้มปิติ |
ก. ตุฏฺฐึ ปกาเสติ, ปโมทติ | |||
รู้สึกผิด |
น. อนุตาป. อุปตาป. ปจฺฉาตาป. วิปฺปฏิสาร. อุปายาส. กุกฺกุจฺจ., ค. อนุตาปหต อนุตาปี วิปฺปฏิสารี |
|||
รู้สึกรุนแรง |
ค. อติคาฬฺห อติพาฬฺห | |||
รู้สึกว่า |
ก. คเณติ มญฺญติ | |||
รู้สึกสลดใจ |
ก. สํเวคํ ปฏิลภติ, สํเวคํ อาปชฺชติ, สํเวคํ ชเนติ | |||
รู้สึกเป็นมิตร |
ก. เมตฺตายติ | |||
รู้สึกเสียใจ |
น. อนุกมฺป. สมทุกฺขตา, อนุตาป. ปจฺฉานุตาป. วิปฺปฏิสาร. ค. โสกฏฐ ขินฺน ทุกฺขิต ก. อนุกมฺปติ, สมทุกฺขี ภวติ, ปจฺฉา อนุตปฺปติ |
|||
รู้สึกโกรธ |
ดู โกรธ. | |||
รู้สึกไว |
น. สุขุมเวทนา, ขิปฺปาภิญฺญา, ติขิณินฺทฺริย., ค. สุขุมเวทก สุขุมสญฺญายุตฺต ติขิณินฺทฺริย |
|||
รู้หนังสือ |
ค. อกฺขรญฺญู สุตวนฺตุ | |||
รู้หลายภาษา |
ค. นานาภาสิก | |||
รู้อยู่แก่ใจ |
ดู รู้ตัว, รู้ตัวดี | |||
รู้อารมณ์ |
ก. เวเทติ ปฏิสํเวเทติ | |||
รู้เช่นเห็นชาติ |
สำ. กุลปฺปเวณึ ชานาติ, อชฺฌาสยํ ชานาติ, ปกติ ชานาติ | |||
รู้เดียงสาแล้ว |
ค. วิญฺญุตปฺปตฺต | |||
รู้เท่าไม่ถึงการณ์ |
สำ. ยถาภุจฺจํ น ชานาติ, ยาถาวโต น ชานาติ | |||
รู้เห็น |
น. ญาณทสฺสน., |