พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
รู้เห็นเป็นใจ |
สำ. ปรวชฺชํ อนุเปกฺขติ, ปรวชฺชํ ปชานาติ | |||
รู้แกว |
สำ. ปเรน กตํ ปชานาติ | |||
รู้แค่หางอึ่ง |
น. อปฺปสฺสุตตฺต., ค. ปณฺฑิตมานี ก. เลสมตฺตํ ชานาติ |
|||
รู้แจ้ง |
น. วิชฺชา, วิชานน., วิญฺญาณ., อญฺญา, อภิสมย. ก. วิชานาติ อนุวิชฺชติ อภิสมยติ อภิสเมติ |
|||
รู้แจ้งเห็นจริง |
น. ญาณทสฺสน., | |||
รู้ใจ |
ค. ปรจิตฺตวิทู | |||
รู้ได้ง่าย |
น. สุวิชาน สุวิญฺเญยฺย โพทฺธพฺพ | |||
รู้ได้ยาก |
ค. ทุชฺชาน ทูวิญฺเญยฺย | |||
รู้ได้เร็วพลัน |
ค. อุคฺฆฏิตญฺญู | |||
รโหฐาน |
น. วิวิตฺตฏฺฐาน., ปุคฺคลิกฏฺฐาน., ค. อติมหนฺต วิสาล โอฬาริก มหิม |
|||
ร่น |
ก. สงฺขิปติ สงฺโกเจติ, รสฺสํ กโรติ | |||
ร่ม |
น. ฉตฺต., อาตปวารณ., อาตปตฺต., | |||
ร่มชูชีพ |
น. คคโนตรณฉตฺต., | |||
ร่มผ้ากาสาวพัสตร์ |
น. สมณธมฺม. | |||
ร่มเงา |
น. ฉาทิ, ฉายา, ปตฺตจฺฉายา, | |||
ร่มเย็น |
ค. สีตล สีติภูต | |||
ร่มโพธิ์ ร่มไทร |
ดู ที่พึ่ง. | |||
ร่มไม้ชายคา |
น. อวสฺสย. ปติฏฺฐา, อุปสฺสย. | |||
ร่วง |
ดู ตก, หล่น | |||
ร่วงโรย |
ค. ชชฺชร มิลาต ก. มิลายติ โอสีทติ สุสฺสติ |