พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ยึดด้วยปูนซีเมนต์ |
ก. สุธาเลเปน สมฺพนฺเธติ | |||
ยึดตามตัวหนังสือ |
น. สทฺทานุคมน., ค. สทฺทานุคต สทฺทานุยายี |
|||
ยึดตามถ้อยคำเกินไป |
น. สทฺทมตฺตวิจารณา, | |||
ยึดติด |
ดู เกาะติด, ยึดมั่น | |||
ยึดถือ |
น. ปริคฺคห. ปริคฺคณฺห. อาทาน., ปริยาทาน., อุปาทาน., อุปย. ก. อุปาทิยติ |
|||
ยึดถือความเห็นตัวเอง |
ค. อาธานคาหี อตฺตโนมติก | |||
ยึดทรัพย์ |
น. ธนรุนฺธน., ก. อิณายิกสฺส ธนํ รุนฺเธติ, ราชายตฺตํ กโรติ |
|||
ยึดทรัพย์สิน |
ก. ปุนายตฺตํ กโรติ | |||
ยึดทรัพย์ใช้หนี้ |
สำ. อิณสาธนตฺถํ อิณายิกายตฺตํ คณฺหาติ | |||
ยึดที่มั่น |
น. ปริขาโยชน., ก. ปริขํ โยเชติ, ปริขาย รกฺขติ, ปริขาหิ ปริกฺขิปติ |
|||
ยึดมั่น |
น. อุปาทาน., ปริยาทาน., ปฏิคฺคห. ปรามาส. อภินิเวส. อธิมุตฺติ, ค. ปรามาสี ก. อุปาทิยติ อุปาทาติ ปรามสติ อภินิวิสติ กกิ. อุปาทินฺน |
|||
ยึดมั่นความเห็น |
น. ทิฏฺฐุปาทาน., | |||
ยึดมั่นสัจจะ |
น. สจฺจาภินิเวส. | |||
ยึดหน่วง |
ก. วิลมฺพติ | |||
ยึดอำนาจ |
ก. ปสยฺห คณฺหาติ, อิสฺสริยํ อจฺฉินฺทติ, วสํ อจฺฉินฺทติ | |||
ยึดเหนี่ยว |
น. สรณ., เลณ., ทีป.., ปติฏฺฐ., ปติฏฺฐา, นิสสย. อวสฺสย. ปฏิสรณ., ปจฺจย. ค. นาถ นิสฺสย ปจฺจย |
|||
ยึดเอา |
ก. คณฺหาติ | |||
ยึดเอาโดยพลการ |
น. พลกฺการคหณ., ปสยฺหคหณ., ค. ปสยฺหคาหี |
|||
ยึดแน่น |
น. โอลียนา, ทฬฺหคห. ก. โอลียติ |
|||
ยึดไว้ |
น. หร. คห. คาห. ก. คณฺหาติ ลเกติ |