พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ม้าโยก |
น. จาลกาสนฺทิกา, กมฺปกาสนฺทิกา, | |||
ม้าใช้ |
น. อสฺสาโรห. | |||
ม้าไม้ |
น. กฏฺฐสฺส. | |||
ยก |
น. อุนฺนามน., นิมฺมาณ. ปติฏฺฐาปน., อุสฺสาปน., ก. อุสฺสาเปติ อุฏฺฐาเปติ อุกฺขิปติ อุจฺจาเรติ |
|||
ยกขึ้น |
น. อุทฺธรณ., อุทฺธาร. อุกเขป. อุกฺขิปน., อาโรหน., อาโรปน., อุจฺจารณา, อุลฺลุมฺปน., อุสฺสาปน., อุพฺพหน., ก. อาโรเปติ อุจฺจาเรติ อุกฺขิปติ อุลฺลุมฺปติ อุสฺสาเปติ กกิ. อุสฺสิต อุกฺขิตฺต อุพฺภต อาโรหิต อาโรปิต |
|||
ยกขึ้นอ้าง |
น. อุทฺเทส. ค. อุทฺทิฏฺฐ ก. อุทฺทิสติ |
|||
ยกครู |
น. ครุปูชา. | |||
ยกความผิดให้ |
สำ. โทสา โมเจติ, วชฺชา โมเจติ | |||
ยกคำร้อง |
ก. ปฏิสาเมติ | |||
ยกฉัตร |
ก. ฉตฺตํ อุสฺสาเปติ | |||
ยกตน |
น. อตฺตุกฺกํส. อตฺตุกฺกํสน., | |||
ยกตนข่มท่าน |
น. อตฺตุกฺกํสนปรวมฺภน., | |||
ยกตัวอย่าง |
ก. นิทสฺสติ อุทาหรติ | |||
ยกตัวอย่างอธิบาย |
น. นิทสฺสเนน ปากฏีกรณ., | |||
ยกตัวเอง |
น. อสฺมิมาน. อตฺตุกฺกํสน., | |||
ยกตำแหน่งให้ |
ก. อธิการํ นิสฺสชฺชติ | |||
ยกทรง |
น. สงฺกจฺฉิก., สงฺกจฺจิกา, | |||
ยกทัพ |
ก. เสนํ อากฑฺฒติ, เสนํ ปยุญฺชติ | |||
ยกธงขึ้น |
ก. อุสฺสาเปติ | |||
ยกบ้าน |
(ยกให้สูง) | ก. อุกฺขิปติ |